سپهر اومد جلوی در

سپهر اومد جلوی در
ماشینش ۲۰۷ مشکی بود که خیلی براق و تمیز بود
سپهر پیاده شد و درو برام باز کرد
چه جنتلمن بود
لبخند کم رنگی زدم تا حالا پسری برام درو باز نکرده بود
سپهر : بفرمایید
مینا : خیلی ممنون
سپهر : آدرسو بهم میگید
مینا :بله حتما
توی راه هیچ کدوممون حرف نزدیم
تو کل راه داشتم به اون اتفاق فکر میکردم
یعنی واقعا میخواست ببوستم ؟
نا خواسته لبخند صدا داری زدم که سپهر با تعجب نگام کرد
بعدش هم سرشو پایین برد و یه لبخند ریزی زد
بعدش که فهمیدم چه غلطی کردم لبخندم جمع کردم و خودمو فحش میدادم
وای مینا احمقققق این چی بود آخه
رسیدیم خونه
سپهر :‌ رسیدیم
مینا : خیلی ممنون امشب خیلی اذیت شدین
سپهر : نه این چه حرفیه
افتخار میدین یه شب شام مهمونتون کنم ؟
مینا : خیلی ممنون
خوشحال میشم
سپهر : پس بهتون پیام میدم
مینا : باشه چشم
سپهر : خدافظ
مینا : خدافظ
پله هارو بالا رفتم و در خونه رو باز کردم رفتم تو
همه چراغا خاموش بود
خیلی ذوق کرده بودم ازم خواست یه شب باهم بریم بیرون
تو حالم خودم بودن رفتم تو اتاقم چراغمو روشن کردم و وسایلمو گذاشتم رو تختم
یهو ی صدایی اومد
مرجان : این پسره کی بود رسوندت ؟