short story

دست مرد روبه روشو فشرد. هیچوقت نفهمید چرا انقدر دستای یونگی سرده ؛ همیشه بدنش به سردی یه جنازه بود.
"خوب..چی سفارش میدی یون؟"
یونگی مثل همیشه بی حس به منو کافه خیره شد
"یه لیوان آب "
هوسوک سرشو تکون داد و از گارسون یه لیوان آب و قهوه در خواست کرد . نگاه خیره ی مردم همیشه عذابش میداد. لیسی به لبهاش زد و پرسید.
"یون..چرا انقدر مردم بهمون خیره شدن.."
تیله های تاریکشو روی صورت پسر چرخوند و با پوزخند جواب داد.
"به من خیره نشدن عزیزم به تو خیره شدن"
استرس توی تنش دوید و اینبار بیشتر خم شد و شمرده شمرده لب زد.
"اما..برای چی؟ "
هوا برای پسرکوچیک تر سنگین شده بود .فضای گرم کافه انگار به سمت سرمایی نچندان دل انگیز میرفت.
"چون یکم عجیبه که داری با خودت حرف میزنی.."