کَی گُشتاسْپ یا کَی ویشتاسْپ (به پارسی باستان: 𐎻𐏁𐎫𐎠𐎿𐎱 ت.ت

کَی‌گُشتاسْپ یا کَی‌ویشتاسْپ (به پارسی باستان: 𐎻𐏁𐎫𐎠𐎿𐎱 ت.ت. 'ویشتاسْپَ'؛ به اوستایی: 𐬬𐬌𐬱𐬙𐬁𐬯𐬞𐬀 ت.ت. 'ویشتاسْپَ') (به معنی دارنده اسب آماده) نام پادشاه ایران[۵][۶] در زمان زرتشت است. زرتشت دین جدید را به گشتاسب عرضه کرد و گشتاسپ دین وی را پذیرفت و از وی پشتیبانی کرد.[۷] در گاهان (گاثه‌ها)، چهار بار از این فرمانروا یاد می‌شود که سه بار آن به صورت کی‌گشتاسب است. کی به معنی رئیس عشیره و فرمانروا بوده و عنوان فرمانروایان دودمان کیانیان است که گشتاسب نیز یکی از آنان بوده است.[۷] همچنین گفته‌اند که عنوان کی (کَوی) در ایران شرقی معنی شاه را داشته است.