از یک جایی به بعد

از یک‌جایی به بعد
آلیس می‌شوی در عجایبِ سرزمینی
که جز خاطره،
پای هیچ عصایی به آنجا باز نمی‌شود..

از یک‌جایی به بعد
به خودت که می‌آیی،
پُر شدی از رفت و آمد رؤیاهای پابرهنه‌ای
که اعتبارشان
نسبتِ مستقیم دارد با
آرزوهای خطور نکرده در سرِ واقعیت..

از یک‌جایی به بعد
خارج از فهمِ جوانی و پیری،
خاطره در تو دلقکی می‌شود که دیگر
زورش به اتمامِ یک سیرکِ خنده‌دار هم نمی‌رسد..

از یک‌جایی به بعد
شهر
در خاطراتِ ذهنی‌ات
به گِل می‌نشیند.. تا...
دست از عصا درازتر برگردی به خواب.. به رؤیا..
به هر چیزی که
دیدنش از زندگیِ عینی، لذت‌بخش‌تر است..

از یک‌جایی به بعد
فقط باید خوابید.. که «تنها خواب
تو را به تماميِ آنچه که از دست رفته است
و به رؤياهاي خوشِ بر باد رفته پيوند خواهد زد..»*

* متن داخل گیومه از کتاب "بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم" نوشته نادر ابراهیمی

#حمیدرضا_هندی