به دنیا نیامده ایم که چوب قضاوت به دست بگیریم و سر هر راه ...

📝

به دنیا نیامده ایم که چوب قضاوت به دست بگیریم و سر هر راه و بیراهی مردم را قضاوت کنیم. ما مرکز دنیا نیستیم, حتی اگر این به نظرمان برسد. ما لبریز از اشتباهات و کمبود هایی هستیم که دیگران را به خاطرش تحقیر می کنیم...!

... از بچگی به ما یاد دادند که به دروغ از دیگران تعریف کنیم و نظر واقعیمون رو ندیم٬ همین طور که تحمل شنیدن حقیقت رو نداریم...!

... معنایی برای خوشبختی وجود ندارد. وجود ما لبریز از خوشبختی ها و بدبختی هایی است که خودمان در ذهن هایمان ردیف کرده ایم. خیلی وقت ها حاشیه ها هستند که زندگی را می سازند...!

... یک روز در حالی که قدم زنان از همان مسیر همیشگی مان عبور می کنیم, دنیا برایمان بیگانه می شود. یاد آرزوهایی می افتیم که هیچ وقت به آنها نرسیده ایم. همه جا بوی تازگی می دهد و ما بوی ماندگی. برای آنهایی که حتی به ما فکر هم نمی کنند زندگی کرده ایم و وقتی خوب خاطراتمان را مرور می کنیم می فهمیم که هر چه را داشته ایم از دست داده ایم چیزی به دست نیاورده ایم...!

... فقط خودمان را می بینیم٬ خواسته های خودمان. اگر روزی قدرت این را داشته باشیم که جای دیگری قرار بگیریم٬ همه چیز تغییر خواهد کرد...!