اون مهربونه پارت: ۲۳

تو گوجو ساتورویی چون قوی ترینی یا قوی ترینی چون گوجو ساتورو هستی ؟


" چی داری میگی ؟! "


من دیگه تصمیم خودم رو گرفتم ، حالا فقط باید تلاش خودم رو بکنم .



اگه میخوای بکشی منو بکش ولی فکر میکنی چیزی تغییر میکنه ؟


" سوگورو .. "





غروب روز جمعه _ جوجوتسو _ ساعت ۵:۰۰



روی پله نشسته بود و دستش جلو دهانش بود و به زمین چشم دوخته بود .
چشم های الماسی رنگش ، خیلی غمگین بودند.


صدای قدم هاش افکار گوجو رو بهم ریخت .

برای مدت ها با صدای بلند و عصبی گفت :

دیدی ؟! دیدی بچه پرو ؟! چند بار اون شب بهت گفتم مانع کار های من نشو!
الان چجوری میخوای اون رو پیدا کنی؟!


ساتورو از روی پله بلند شد و گفت:

سنسه .. ا/ت سنسه... من .. حتی فکرش هم نمیکردم تنها دوستم رو از دست بدم ..

خواهش میکنم اون رو از این افکار احمقانه نجات بده .

ا/ت با اخم به ستون گوشه تکیه داد و گفت:

فکر کردی به همین راحتی هست؟!
اون ۱۱۲ رو کشته
حتی به پدر و مادر خودش هم رحم نکرده .
اون حکم اعدام داره راهی برای نجاتش وجود نداره .

گوجو سرش رو پایین انداخت و چیزی زمزمه وار گفت:

باید زود می‌فهمیدم چقدر داره عذاب میکشه ..
دوست مزخرفی هستم .. مگه نه سنسه؟


ا/ت اهی کشید و گفت:

نه تو دوست خوبی هستی ولی اون دوست عاقلی نیست .

ا/ت اصلا عادت نداشت اینطوری شاگردش رو غمگین ببینه ، جلو اومد و شاگردش رو ر آغوش گرفت و گفت:

بعضی از آدم ها لبخند نمیزنن چون تا حالا زندگی بهشون لبخند نزده ...
حتی ادم های خطرناک و بد این دنیا یه روزی مهربون ترین ادم بودند ولی زندگی باهاشون خوب نبود .


گوجو گریه هاش تو آغوش معلمش خفه شد و خودش رو در آغوش معلمش دفن کرد و چشم های الماسی رنگش رو بست .