🌹

🌹
آه ای آسمان گریستی
و زمین گریست و مردمانم گریستند
این همه،
باروری چشمان ابرهایت از چیست
مگر نه اینکه بهار است و فصل زایشی دوباره
اما، باریدی و سیل شدی
خودت را سبک کردی و بار مردمان مظلومم را سنگین
زایش ابرهایت انقدر سنگین بود
که جان از کالبد آدمی خارج کرد.

آه ای آسمان
خشمت را بر سر مردمان رنج
کشیده ام مکوب
دیر زمانی است که
دستانمان برای سخاوتت
به سمتت بلند شده بود

نوید آمدنت شادمانمان کرد
قرار بر سیرابی رودخانه های خشکیده
و آبادی زمین های تشنه و باغها و مزارع بود
چه شد؟
در کدامین قسمت این سرزمین
مردمانمان را به شادی دیدی که چنینشان کردی.

آه ای آسمان، آسمان، آسمان
نمی دانیم
این دست و دلبازیت را شاکر باشیم
یا شاکی
ولی کمی مدارا کن
با مردمی که با هیچ
و با دستانی خالی
ولی با دلی خوش
به استقبال بهار آمده اند.
با آرزوی صبر و شکیبایی برای مردم سیل زده ی کشورمان.