شات۳

آیا آهسته بزرگ شدن بر او حرام بود؟
اما شاید پسر بیش از حد بی‌رحم شده!
دختر هم دلش با ماندن است؛
دختر هم میخواهد بماند؛
دختر هم آنقدر خسته است که نمی‌تواند راه برود!
اما انگاری زمان دارد راه را به دست می‌گیرد...
شاید مرد باید از این اندوهگین باشد که دردانه‌اش رنج بزرگی را متحمل می‌شود؛
او تن خسته اش را که می‌خواهد بماند باید بکشاند و برود...
همان تنی که خواهان ماندن بود!

۱۰۰روزبعد

دسته گل ؟
باید برای باغ عشقش چیزی به این پستی میخرید ؟
ولی چقدر جایش خالی ست...
اینجا؛
دراین مکان؛
در این زمان؛
روبه روی او؛
در چشم او؛
نه اینکه فقط در قلبش باشد ...
قلب پوسیده باغ عشقش را از بین نبرد...
آخر حتما باید قول ماندن می‌گرفت؟
او خود رفت و می‌خواست نامجون بماند؟
اما چرا دلتنگی مانند او نیست؟
او آمد و رفت...
اما دلتنگی آمد
درد آمد
رنج آمد
فراغ آمد
و آن تقدیری که اینها را برایش رقم زده بود هم آمد
اما آنقدر وفادارند که نرفتند ...
آیا اینقدر دوست داشتنی است که همه اینها عاشقش هستند و رهایش نمی‌کنند؟

پس از جدایی آن‌که عاشق باشد رنج می‌کشد،
آن‌که فارغ باشد عبور می‌کند و می‌گذرد.
میدانید او از چه دلگیر است؟
از اینکه او فارغ از درد شد و عبور کرد:)