السلام علیک یا اباعبدالله ع

مرحوم شیخ جعفر اقای مجتهدی با چندی از طلاب و شاگردان داخل حجره نشسته بودند و مشغول کار . . .
آقا شیخ جعفر کاغذ و قلمی طلب میکنه . . .
چشماش چند دقیقه ای بسته میشه و بعد شروع میکنه به گریه شدید . . .
دو بیت شعر رو کاغذ می نویسه . . .
طلاب سئوال میکنند آقا این دوبیت انقدر تاثیر داشت روی شما ؟
شیخ می فرمایند : این شعر رو خود حضرت صاحب الزمان ( عجل الله تعالی فرجه ) در مورد عمویشان عباس (علیه السلام ) فرمودند و من یاد داشت کردم . . .
اون دو بیت این بود :
یادم ز وفای اشجع الناس آید 
وز چشم ترم سوده الماس آید
آید به جهان اگر حسین دگری
هیهات برادری چوعباس آید 
پی نوشت :
اول اینکه این شعر مستند و معتبره 
دوم اینکه شیخ جعفر برای همه اهل عرفان شناخته شده است
سوم اینکه بار ادبی شعر نشان از قدرت شاعرش داره 
چهارم اینکه دلم واسه دو بیت آخرش کبابه : امام زمان ما همون حسینی هست که دوباره میاد ولی هیهات برادری چو عباس آید . . .
و قسم به خدایی که در این نزدیکیست . . .
منتقم خون مادر خواهد آمد . . .