بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم : وجه فهم درونی قرآن
شمس و قمر. ظِلّ و حَرور. جماد و نبات و حیوان. ذَکَر و اُنثی.
این انسان، این زنده، این کل، همه را در خود جا داده است. اجازه سخن گفتن و عرض اندام به همه داده است. هر کسی و هر چیزی جایگاهی دارد.تا؛ إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ - (سوره ص آیه 81) إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى -(سوره نوح بخشی از آیه 4)
این انسان، که همه چیز را در خود دارد، اشاره به کل است. خوب و بد ندارد، همه در این کل حضور دارند. و ما کل قرآن را قبول داریم. ما به این کل متعهدیم.
هم خود قرآن و هم احادیث، ما را منع کرده اند ازاینکه قرآن را تقسیم کنیم. بخش بخش کنیم. نمی توان گفت بخشی را قبول دارم و بخشی را نه. اهل قرآن به کل قرآن متعهدند. به این کل نورانی ایمان دارند. آن را به جزء خوب و بد تقسیم نمی کنند. این کل، تماماً خیر است. زیرا فرایند تضارب نیروهای خیر و شر در این کل، به خیر مطلق منتهی می شوند.وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهَىٰ - (سوره نجم آیه 42)
حال خوب دقت کن.
تو نمونۀ کوچکتری از این کل هستی. تمام نیروهای خیر و شری که ذکر کردم در تو نیز نمایندگی فعال دارند.
هم موسی صفتی در تو هست و هم فرعونیت.
هم نور داری هم ظلمت.
هم توان یگانه بینی در توست هم چنداندیشی و چندگانگی.
هم نیروی ذَکَر در تو نهفته اند هم نیروی اُنثی.
هم فاعل و هم منفعل.
هم شمس داری و هم قمر.
هم کیفیت بهشتی را قابلی، هم کیفیت جهنمی را.
هم در وجودت جنگ و ستیز هست هم نیروی وقار و آرامش. تو دقیقاً نمونۀ کوچکتری از این کل هستی.
چون نیک بنگری تمامی آن اوصاف و ماجرا هایی را که تحت عنوان آیه آمده در خود می بینی.
کدام آیه را میخواهی منکر شوی؟!انکار آیات خدا، انکار خود توست. هر کدام را که انکار کنی بخشی از خود را انکار کرده ای.
اگر نیک ببینی تمام آن اوصاف، حتی تمام آن جنگ و گریزها هر روزه و در هر موقعیت در خود تو روی می دهند. تو حتی بَدر و اُحد خویش را داری.
آن، تصویری از خود توست. چگونه خودت را منکر می شوی؟!
قرآن، این انسان نورانی، این زنده، این کل، به تو اشاره دارد. تو را در هر سوره اش چون آینه ای به خودت نشان می دهد.برای همین است که امام صادق(ع) فرمودند قرآن را طوری بخوان که گویی بر تو نازل شده است. آن، کتاب توست. ماجراهای توست. أُفت و خیزهای زندگی توست.
ای دوست، هم کفر در توست هم ایمان - فَمِنْكُمْ كَافِرٌ وَمِنْكُمْ مُؤْمِنٌ -( سوره تغابن بخشی از آیه 2)(ادامه دارد...)
قسمت دوم : وجه فهم درونی قرآن
شمس و قمر. ظِلّ و حَرور. جماد و نبات و حیوان. ذَکَر و اُنثی.
این انسان، این زنده، این کل، همه را در خود جا داده است. اجازه سخن گفتن و عرض اندام به همه داده است. هر کسی و هر چیزی جایگاهی دارد.تا؛ إِلَىٰ يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ - (سوره ص آیه 81) إِلَىٰ أَجَلٍ مُسَمًّى -(سوره نوح بخشی از آیه 4)
این انسان، که همه چیز را در خود دارد، اشاره به کل است. خوب و بد ندارد، همه در این کل حضور دارند. و ما کل قرآن را قبول داریم. ما به این کل متعهدیم.
هم خود قرآن و هم احادیث، ما را منع کرده اند ازاینکه قرآن را تقسیم کنیم. بخش بخش کنیم. نمی توان گفت بخشی را قبول دارم و بخشی را نه. اهل قرآن به کل قرآن متعهدند. به این کل نورانی ایمان دارند. آن را به جزء خوب و بد تقسیم نمی کنند. این کل، تماماً خیر است. زیرا فرایند تضارب نیروهای خیر و شر در این کل، به خیر مطلق منتهی می شوند.وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهَىٰ - (سوره نجم آیه 42)
حال خوب دقت کن.
تو نمونۀ کوچکتری از این کل هستی. تمام نیروهای خیر و شری که ذکر کردم در تو نیز نمایندگی فعال دارند.
هم موسی صفتی در تو هست و هم فرعونیت.
هم نور داری هم ظلمت.
هم توان یگانه بینی در توست هم چنداندیشی و چندگانگی.
هم نیروی ذَکَر در تو نهفته اند هم نیروی اُنثی.
هم فاعل و هم منفعل.
هم شمس داری و هم قمر.
هم کیفیت بهشتی را قابلی، هم کیفیت جهنمی را.
هم در وجودت جنگ و ستیز هست هم نیروی وقار و آرامش. تو دقیقاً نمونۀ کوچکتری از این کل هستی.
چون نیک بنگری تمامی آن اوصاف و ماجرا هایی را که تحت عنوان آیه آمده در خود می بینی.
کدام آیه را میخواهی منکر شوی؟!انکار آیات خدا، انکار خود توست. هر کدام را که انکار کنی بخشی از خود را انکار کرده ای.
اگر نیک ببینی تمام آن اوصاف، حتی تمام آن جنگ و گریزها هر روزه و در هر موقعیت در خود تو روی می دهند. تو حتی بَدر و اُحد خویش را داری.
آن، تصویری از خود توست. چگونه خودت را منکر می شوی؟!
قرآن، این انسان نورانی، این زنده، این کل، به تو اشاره دارد. تو را در هر سوره اش چون آینه ای به خودت نشان می دهد.برای همین است که امام صادق(ع) فرمودند قرآن را طوری بخوان که گویی بر تو نازل شده است. آن، کتاب توست. ماجراهای توست. أُفت و خیزهای زندگی توست.
ای دوست، هم کفر در توست هم ایمان - فَمِنْكُمْ كَافِرٌ وَمِنْكُمْ مُؤْمِنٌ -( سوره تغابن بخشی از آیه 2)(ادامه دارد...)
۹۵۰
۱۷ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.