بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت اول :
این سؤال و مانند آن، همه ساله با نزدیک شدن ماه محرم، برای اذهان عمومی مطرح میشود، منتهی گاهی انشا یا زاویه متفاوت میشود و گاهی عیناً با همان انشاءهای گذشته مطرح میگردد. گاهی میپرسند: اگر امام حسین علیه السلام میدانست که شهید میشود، چرا به کربلا رفت؟ - گاهی میپرسند: اگر میدانستند چه بر سر خاندان میآید، پس چرا آنان را همراه بردند؟ و یا همین سؤال فوق که بهتر بیان شد، یعنی دیگر اگر آورده نشد و پرسیده شد باوجود علم، چراحضرت مسلم علیه السلام را به کوفه اعزام نمودند؟این طرز سؤال خوب است، چرا که جویای حکمت فعل می باشد.
پیشتر مکرر بیان شد که درعرصه شبهه، هدف از طرح سؤال، منحصر به سؤال و پاسخ آن نمیباشد، از این رو بسیار باید دقت نمود که هدف چیست؟ در این سؤالات مقصود زیر سؤال بردن چه موضوعی است؟ وقایع کربلا، یاعلم وعصمت امام و یا فهم حکمت تصمیمات و عملکرد ایشان و یا ...؟!
الف) - از تمامی احادیث، روایات و اخبار، این گونه معلوم میشود که نه تنها شخص ابا عبدالله الحسین علیه السلام میدانستند که چه اتفاقاتی در پیش است، بلکه اغلب مردم عادی مکه و مدینه نیز میدانستند، چرا که بارها از بیان نورانی شخص رسول اکرم، امام علی،حضرت فاطمه و امام حسن علیهم السلام شنیده بودند.
پس علم ایشان به قضایا، اگر ندارد که پرسیده شود: اگر میدانستند. اما سؤال از حکمت فعل خوب است.
ب)- یک موقع با طرح چنین سؤالی هدف این است که در علم امام ایجاد تشکیک کنند؛ در چنین حالتی، آن که میپرسد: اگر خدا میداند- اگر پیامبر اکرم و یا ائمه صلوات الله علیهم اجمعین میدانستند و ...، اساساً شناخت و بالتبع باوری نسبت به توحید، نبوت و امامت ندارد، که حالا در خصوص علم آنها بحث شود.
اما یک موقع سؤال کننده، دراین اصول تردیدی ندارد، بلکه جویای حکمت امر است. در چنین حالتی دیگر آغاز سؤال با اگر معنا ندارد. بلکه پرسیده میشود: خدایی که میداند، چنین میشود،چرا ارادهاش بر چنان موضوعی تعلق گرفت یا امامی که میدانست چنین می شود، پس چرا چنان کرد؟.چنان که کاربر گرامی سؤال نموده است.
این سؤال درست است، چرا که جویای حکمت فعل خدا یا معصوم است و حکمتها معمولاً با تعمق، تأمل، تعقل، تفکر، تعلّم و بالاخره با نگاه بصیرانه به بازتاب و نتایج روشن میگردد.
آیا علم مانع از عمل است؟ حال دقت کنیم که نه تنها در مورد افعال خداوند سبحان یا اهل عصمت علیهم السلام، بلکه حتی در افعال خودمان، آیا علم مانع از عمل است، یا درست برعکس میباشد و سبب و علت عمل است؟!(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت اول :
این سؤال و مانند آن، همه ساله با نزدیک شدن ماه محرم، برای اذهان عمومی مطرح میشود، منتهی گاهی انشا یا زاویه متفاوت میشود و گاهی عیناً با همان انشاءهای گذشته مطرح میگردد. گاهی میپرسند: اگر امام حسین علیه السلام میدانست که شهید میشود، چرا به کربلا رفت؟ - گاهی میپرسند: اگر میدانستند چه بر سر خاندان میآید، پس چرا آنان را همراه بردند؟ و یا همین سؤال فوق که بهتر بیان شد، یعنی دیگر اگر آورده نشد و پرسیده شد باوجود علم، چراحضرت مسلم علیه السلام را به کوفه اعزام نمودند؟این طرز سؤال خوب است، چرا که جویای حکمت فعل می باشد.
پیشتر مکرر بیان شد که درعرصه شبهه، هدف از طرح سؤال، منحصر به سؤال و پاسخ آن نمیباشد، از این رو بسیار باید دقت نمود که هدف چیست؟ در این سؤالات مقصود زیر سؤال بردن چه موضوعی است؟ وقایع کربلا، یاعلم وعصمت امام و یا فهم حکمت تصمیمات و عملکرد ایشان و یا ...؟!
الف) - از تمامی احادیث، روایات و اخبار، این گونه معلوم میشود که نه تنها شخص ابا عبدالله الحسین علیه السلام میدانستند که چه اتفاقاتی در پیش است، بلکه اغلب مردم عادی مکه و مدینه نیز میدانستند، چرا که بارها از بیان نورانی شخص رسول اکرم، امام علی،حضرت فاطمه و امام حسن علیهم السلام شنیده بودند.
پس علم ایشان به قضایا، اگر ندارد که پرسیده شود: اگر میدانستند. اما سؤال از حکمت فعل خوب است.
ب)- یک موقع با طرح چنین سؤالی هدف این است که در علم امام ایجاد تشکیک کنند؛ در چنین حالتی، آن که میپرسد: اگر خدا میداند- اگر پیامبر اکرم و یا ائمه صلوات الله علیهم اجمعین میدانستند و ...، اساساً شناخت و بالتبع باوری نسبت به توحید، نبوت و امامت ندارد، که حالا در خصوص علم آنها بحث شود.
اما یک موقع سؤال کننده، دراین اصول تردیدی ندارد، بلکه جویای حکمت امر است. در چنین حالتی دیگر آغاز سؤال با اگر معنا ندارد. بلکه پرسیده میشود: خدایی که میداند، چنین میشود،چرا ارادهاش بر چنان موضوعی تعلق گرفت یا امامی که میدانست چنین می شود، پس چرا چنان کرد؟.چنان که کاربر گرامی سؤال نموده است.
این سؤال درست است، چرا که جویای حکمت فعل خدا یا معصوم است و حکمتها معمولاً با تعمق، تأمل، تعقل، تفکر، تعلّم و بالاخره با نگاه بصیرانه به بازتاب و نتایج روشن میگردد.
آیا علم مانع از عمل است؟ حال دقت کنیم که نه تنها در مورد افعال خداوند سبحان یا اهل عصمت علیهم السلام، بلکه حتی در افعال خودمان، آیا علم مانع از عمل است، یا درست برعکس میباشد و سبب و علت عمل است؟!(ادامه دارد...)
۴۱۷
۲۶ خرداد ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.