سخنخدا

#سخن_خدا
إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَيْنَ أَن يَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ كَانَ ظَلُومًا جَهُولًا
ﻣﺎ ﺍﻣﺎﻧﺖ [ﺧﻮﺩ] ﺭﺍ ﺑﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻣﻴﻦ ﻭ ﻛﻮﻩ ﻫﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺍﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﺯ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ [ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ،] ﺳﺮ ﺑﺎﺯ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺮﺳﻴﺪﻧﺪ؛ ﻭﻟﻲ ﺍﻧﺴﺎﻥ [ﭼﻮﻥ ﺍﺳﺘﻌﺪﺍﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ] ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﻓﺖ، ﺍﻣّﺎ [ﻗﺪﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎم ﻋﻈﻴﻢ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺳﺘﻢ ﻛﺮﺩ.] ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺍﻭ ﺑﺲ ﺳﺘﻤﻜﺎﺭ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺑﻮﺩ. (٧٢)
لِّيُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِكِينَ وَالْمُشْرِكَاتِ وَيَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِيمًا
[ﺍﻣﺎﻧﺖ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪ] ﺗﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺸﺮﮎ ﺭﺍ [ﺑﻪ ﻋﻠّﺖ ﺗﺒﺎﻩ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻣﺎﻧﺖ،] ﻋﺬﺍﺏ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻟﻄﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺎﻥ ﺑﺎﺍﻳﻤﺎﻥ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ [ﻭ ﺗﻮﺑﻪ ﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﺩ]. ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ ﻱ ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. (٧٣)
#قرآن_سوره_احزاب_آیات۷۲و۷۳