پولدار که باش

پُولدار که باشي...
بَرف بَهانه اي ميشَوَد بَرايِ
لِباس نُو خَريدَن،
با دوستان به اِسکي رَفتَن،
تَفريح کَردن و از زِندِگي لِذّت بُردَن...
اما خُدا نَکُنَد فَقير باشي و بَرف ببارَد...
از بيکار شُدَنِ پِدَرِ کارِگرَت بِگير ،
تا غَمِ پاره بُودَن کَفشهايَت،
و چِکّه کَردَنِ سَقفِ خانه اَت...
ﭼﺮﺍ ﺑﺎﻳَﺪ ﭘُﻮﻝ ﺗَﻌﻴﻴﻦ ﻛُﻨَﺪ ،
بَرف ﻧِﻌﻤَﺖ ﺍَﺳﺖ ﻳﺎ ﻋَﺬﺍﺏ...!؟