بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
و حتی به رغم بی‌توجهی و غفلت، با اراده یا بی‌اراده، تا کنون چه تلاشی برای دانستن آن چه نمی‌دانسته نموده است مثل کسی که روزی سه وعده خوراک بخورد و چند لیوان آب بنوشد، اما هیچ توجهی به نیاز خود نسبت به خوردن و آشامیدن ننماید! البته اگر او در تنگنا و قحطی قرار گیرد، به سرعت و به خوبی متوجه این نیازش می‌گردد.
عبادت و بندگی نیز همین‌طور است. همگان بنده هستند و دیگری یا دیگران را بندگی می کنند همگان وابسته به غیر هستند و تلاش می‌کنند تا اتصالی به آن غیر پیدا کنند همگان مُحب دوستدار هستند و برای رسیدن، لقا و وصال محبوب تلاش می‌کنند؛ حال خواه بفهمند و توجه کنند؛ یا غفلت ورزند و توجه نکنند؛ اگر چه معبود و محبوب‌شان نیز در مصداق متفاوت باشد.
بحث بر سر مصادیق است؟ آنان که درباره کلیات و اصول خلقت و نظام هستی، بحث و حتی جدل می‌کنند، انکار و تکذیب می‌کنند و یا کفر می‌ورزند می‌پوشانند؛ نمی‌فهمند وتوجه ندارندکه این اصول و قواعد، بر آنها نیز احاطه دارد و خودشان را نیز شامل گردانیده است!
مثال :
اگر بپرسند: چرا شما اعتقاد و ایمان دارید؟ پاسخ می‌دهید: مگر شما ندارید؟! بالاخره هر کسی به چیزی اعتقاد و ایمان دارد، اگر چه اعتقاد و ایمانش به باطل باشد.
یا بپرسند: شما چرا حبّ و بغض دارید؟ - چرا دین دارید؟ چرا در راه رضای محبوب، تلاش و جهاد می‌کنید چرا هدف دارید؟ چرا ترس و امید دارید؟ چرا حمله می کنید؟ چرا دفاع می‌کنید؟ چرا ارزش و ضد ارزش دارید و ...؟! خب می‌پرسید: مگر شما ندارید و یا می‌توانید که نداشته باشید؟!
بنابراین، بحث‌ها، موافقت‌ها و مخالفت ها، تأییدها و تکذیب‌ها و همه بر سر مصادیق می باشد و نه قواعد آفرینش و نظام حاکم بر هستی.
نگاهی به کلام الله مجید : با نگاهی همراه با تأمل و تفکر در آیات قرآن کریم، متوجه می‌شویم که خداوند متعال هیچ گاه در مورد فطریات یا اصول و قواعد هستی، امر و نهی‌ای ندارد، چرا که تکوین خودش است و به کسی در آن اختیاری نداده است که امر و نهی بنماید.
مثلاً نمی‌فرماید: ایمان بیاورید یا نیاورید دین داشته باشید یا نداشته باشید ترس و امیدی به وجودتان راه دهید یا ندهیدحرکت بکنید یا نکنید جهاد بنمایید یا ننمایید عبادت بکنید یا نکنید.چرا که در اصل اینها،همه مشترک هستند و خودش انسان را با این ویژگی ها و خصوصیات آفریده است.
بلکه باصراحت و تأکید روشن بر مصادیق می فرماید: به خدا ایمان بیاورید، به طاغوت ایمان نیاورید به دین اسلام بگروید،به دین کفار نگرویدخدا را دوست داشته باشید و دشمن خدا وخودتان را دشمن بدارید(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
و حتی به رغم بی‌توجهی و غفلت، با اراده یا بی‌اراده، تا کنون چه تلاشی برای دانستن آن چه نمی‌دانسته نموده است مثل کسی که روزی سه وعده خوراک بخورد و چند لیوان آب بنوشد، اما هیچ توجهی به نیاز خود نسبت به خوردن و آشامیدن ننماید! البته اگر او در تنگنا و قحطی قرار گیرد، به سرعت و به خوبی متوجه این نیازش می‌گردد.
عبادت و بندگی نیز همین‌طور است. همگان بنده هستند و دیگری یا دیگران را بندگی می کنند همگان وابسته به غیر هستند و تلاش می‌کنند تا اتصالی به آن غیر پیدا کنند همگان مُحب دوستدار هستند و برای رسیدن، لقا و وصال محبوب تلاش می‌کنند؛ حال خواه بفهمند و توجه کنند؛ یا غفلت ورزند و توجه نکنند؛ اگر چه معبود و محبوب‌شان نیز در مصداق متفاوت باشد.
بحث بر سر مصادیق است؟ آنان که درباره کلیات و اصول خلقت و نظام هستی، بحث و حتی جدل می‌کنند، انکار و تکذیب می‌کنند و یا کفر می‌ورزند می‌پوشانند؛ نمی‌فهمند وتوجه ندارندکه این اصول و قواعد، بر آنها نیز احاطه دارد و خودشان را نیز شامل گردانیده است!
مثال :
اگر بپرسند: چرا شما اعتقاد و ایمان دارید؟ پاسخ می‌دهید: مگر شما ندارید؟! بالاخره هر کسی به چیزی اعتقاد و ایمان دارد، اگر چه اعتقاد و ایمانش به باطل باشد.
یا بپرسند: شما چرا حبّ و بغض دارید؟ - چرا دین دارید؟ چرا در راه رضای محبوب، تلاش و جهاد می‌کنید چرا هدف دارید؟ چرا ترس و امید دارید؟ چرا حمله می کنید؟ چرا دفاع می‌کنید؟ چرا ارزش و ضد ارزش دارید و ...؟! خب می‌پرسید: مگر شما ندارید و یا می‌توانید که نداشته باشید؟!
بنابراین، بحث‌ها، موافقت‌ها و مخالفت ها، تأییدها و تکذیب‌ها و همه بر سر مصادیق می باشد و نه قواعد آفرینش و نظام حاکم بر هستی.
نگاهی به کلام الله مجید : با نگاهی همراه با تأمل و تفکر در آیات قرآن کریم، متوجه می‌شویم که خداوند متعال هیچ گاه در مورد فطریات یا اصول و قواعد هستی، امر و نهی‌ای ندارد، چرا که تکوین خودش است و به کسی در آن اختیاری نداده است که امر و نهی بنماید.
مثلاً نمی‌فرماید: ایمان بیاورید یا نیاورید دین داشته باشید یا نداشته باشید ترس و امیدی به وجودتان راه دهید یا ندهیدحرکت بکنید یا نکنید جهاد بنمایید یا ننمایید عبادت بکنید یا نکنید.چرا که در اصل اینها،همه مشترک هستند و خودش انسان را با این ویژگی ها و خصوصیات آفریده است.
بلکه باصراحت و تأکید روشن بر مصادیق می فرماید: به خدا ایمان بیاورید، به طاغوت ایمان نیاورید به دین اسلام بگروید،به دین کفار نگرویدخدا را دوست داشته باشید و دشمن خدا وخودتان را دشمن بدارید(ادامه دارد...)
۱.۰k
۰۳ شهریور ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.