بسم الله الرحمن الرحيم

بسم الله الرحمن الرحيم
قسمت دوم :
انبیاء، پیامبرانی هستند که خداوند سبحان، آنان را برای تعلیم و تربیت بندگانش و هدایت به سوی خود فرستاده است و نقشۀ راه و چه باید کردها و چه نباید کردها در مسیر رشد، کمال و قُرب به خودش را به آنان وحی نموده است تا به ما ابلاغ کنند.
صدیق، به کسی گفته می‌شود که اولاً حق را شناخته و به او ایمان آورده است؛ ثانیاً گفتارش همه راست و درست و تصدیق کنندۀ حق است؛ و ثالثاً مواضع و اعمالش نیز گفتارش را تصدیق می‌کنند.
شهداء، الزاماً کشته شدگان در راه خدا نیستند، بلکه مؤمنان صدیقی می‌باشند که پس از شناخت و ایمان، با جان و مال، برای خدا به میدان آمده‌اند و عمرشان صرف مجاهدت دشمن‌ستیزی شده است؛ برخی از آنها در همین راه کشته می‌شوند و برخی دیگر به راه آنان ادامه می‌دهند تا به مقصد برسند. شهادت به معنای کشته شدن در راه خدا نیز پایان راه آنها در دنیا و مُهر تأیید بر صداقت آنها می‌باشد.
صالحان، مؤمنانی می‌باشند که اولاً حق و باطل را می‌شناسند؛ ثانیاً در مسیر حق حرکت می‌کنند و ثالثاً نسبت به هر گونه نقص، کمبود، مشکل، گرفتاری و فساد - تباهی و انحراف و دشمنی بدخواهان، واکنش نشان می‌دهند و در راستای از میان برداشتن آنها و اصلاح امور مردم می‌کوشند.
رفاقت با شهداء : خداوند سبحان، إله و ربّ همگان است؛ اما مهم این است که چه کسی جز او را إله و ربّ خود نمی‌گیرد - پیامبران برای دعوت همگان فرستاده شده‌اند، اما مهم این است که چه کسانی دعوت آنان را می‌پذیرند؛ چنان که عِلم عالِم و معلم برای استفادۀ همگان می‌باشد، اما مهم این است که چه کسانی عِلم را از آنان آنها فرا می‌گیرد؛ شهدا نیز با همگان رفاقت دارند، اما مهم این است که چه کسانی آنها را رفیق خود برمی گزیند و با آنان رفاقت می‌نمایند، با آنان همسو و هم هدف و همراه می‌شوند.
از این‌رو، هر چند شهداء با همگان رفاقت دارند و هر کسی تمامی آنان را رفیق خود می‌داند، اما چه خوب است که هر کسی با برخی از آنان، رفاقت صمیمانه‌تری برقرار نماید؛ با آنان عهد رفاقت ببندد، برایشان هدایای معنوی از تلاوت قرآن کریم، نماز استحبابی، زیارت نیابتی، صلوات و دعای خیر و یا خیرات مادی بفرستد و متقابلاً مشکلاتش را نیز با او در میان بگذارد و طلب رفاقت بنماید.
شرط این رفاقت، همان اطاعت از خداوند متعال و فرستادۀ او می‌باشد.(پایان)