پسی میسم

پسی میسم

یعنی بدبینی و حالت خستگی و بیزاری از جهان یا از دنیا گذشتگی.

این فلسفه و طرز فکر ابتدا در یونان قدیم در شکاکین و کلبیون به ظهور رسیده.

از دنیا گذشتگی و بدبینی به جهان مادی نیز از خواص مسیحیت به خصوص در آغاز دوره مسیحیت بوده است.

از فلاسفه قرون جدید از همه بدبین تر ماکیاولی است که انسان را ذاتا و فطرتا بد و شریر خواند و پایه فلسفه سیاسی خود را بر بدبینی و پسی میسم قرار داده و به زمامدار اندرز می دهد که اساس فکر و طرز حکومت خود را بر بدبینی نسبت به مردم قرار دهد و لذا از هیچ نوع ستمگری در راه حفظ و ادامه سلطه و قدرت خود دریغ نکند.

#پسی_میسم
#واژگان_سیاسی #سیاست #ادبیات_سیاسی