4سوره والفجر21-26
4سوره والفجر21-26
کَلَّا إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا «21» وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا «22» وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّی لَهُ الذِّکْری «23» یَقُولُ یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیاتِی «24» فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ «25» وَ لا یُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ «26»
(21) چنان نیست، (که میپندارید، بلکه) آنگاه که زمین به شدّت درهم کوبیده شود. (22) و (فرمان) پروردگارت با فرشتگان صف در صف فرارسد. (23) در آن روز دوزخ را حاضر کنند، در آن روز انسان متذکّر شود ولی این تذکّر چه سودی برایش دارد؟ (24) (در آن روز انسان) میگوید: ای کاش برای زندگی (امروز) چیزی از پیش فرستاده بودم. (25) پس در آن روز هیچکس به مانند عذاب او عذاب نکند. (26) و هیچکس چون به بند کشیدن او، در بند نکشد.
نکتهها:
«دک» به معنای کوبیدن و هموار کردن است و دکّه و دکّان جایی است که برای عرضه اجناس، زمین آن هموار و مهیا میشود.
امام رضا علیه السلام فرمود: مراد از «جاءَ رَبُّکَ»، آمدن فرمان پروردگار است (نه آمدن خود پروردگار). (تفسیر نورالثقلین) چنانکه در آیه 33 سوره نحل میفرماید: «یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ»، فرمان پروردگارت میآید.
مراد از «وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ»، پردهبرداری از روی آن باشد. (تفسیر المیزان ) چنانکه در جای دیگر میفرماید: «بُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَری» (نازعات، 36)
هنگامی که آیه «وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ» نازل شد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درهم فرو رفت، به گونهای که هیچکس جرأت سخن گفتن با آن حضرت را نداشت. (بحار، ج 105، ص 103)
پیامها:
1- خداوند، انسان را از علاقه شدید به مال و تصاحب حق دیگران باز میدارد. تُحِبُّونَ الْمالَ- کَلَّا ...
2- داروی حرص و حب مال، یاد قیامت است. تَأْکُلُونَ التُّراثَ ... تُحِبُّونَ الْمالَ ... کَلَّا إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ
3- قیامت، روز حاکمیت مطلق فرمان الهی است. «جاءَ رَبُّکَ»
4- از رعایت نظم و سلسله مراتب، نمایش قدرت فرشتگان در قیامت به چشم میخورد. «الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا»
5- تذکّر و پشیمانی در قیامت سودی ندارد. «وَ أَنَّی لَهُ الذِّکْری»
6- قیامت، روز هوشیاری و یادآوری است. «یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسانُ»
7- جهنم، در قیامت ظاهر میشود. جِیءَ ... بِجَهَنَّمَ
8- قیامت روز حسرت است. «یا لَیْتَنِی»
9- آرزو کارساز نیست، تلاش لازم است. «یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ»
10- زندگی واقعی و ابدی، زندگی قیامت است. «لِحَیاتِی»
11- خدای رحیم، در جای خود شدید است. «لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ»
12- ممکن است برای کیفرهای خداوند در دنیا مشابهی باشد، امّا در آخرت عذاب الهی مشابه ندارد. «فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ»
13- در قیامت، امکان فرار از عذاب نیست. لا یُعَذِّبُ ... لا یُوثِق
#قرآن#آیات#کتاب_خدا#مصحف#کلام_الله#quranic#پیام_قرآنی#quran#نکته_قرآنی#قرآنی#استاد_قرائتی#khoda#کتاب_الله#اسلام#دینی#مذهبی#islam#شیعه#معادلات_آسمانی#
کَلَّا إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا «21» وَ جاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا «22» وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّی لَهُ الذِّکْری «23» یَقُولُ یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیاتِی «24» فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ «25» وَ لا یُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ «26»
(21) چنان نیست، (که میپندارید، بلکه) آنگاه که زمین به شدّت درهم کوبیده شود. (22) و (فرمان) پروردگارت با فرشتگان صف در صف فرارسد. (23) در آن روز دوزخ را حاضر کنند، در آن روز انسان متذکّر شود ولی این تذکّر چه سودی برایش دارد؟ (24) (در آن روز انسان) میگوید: ای کاش برای زندگی (امروز) چیزی از پیش فرستاده بودم. (25) پس در آن روز هیچکس به مانند عذاب او عذاب نکند. (26) و هیچکس چون به بند کشیدن او، در بند نکشد.
نکتهها:
«دک» به معنای کوبیدن و هموار کردن است و دکّه و دکّان جایی است که برای عرضه اجناس، زمین آن هموار و مهیا میشود.
امام رضا علیه السلام فرمود: مراد از «جاءَ رَبُّکَ»، آمدن فرمان پروردگار است (نه آمدن خود پروردگار). (تفسیر نورالثقلین) چنانکه در آیه 33 سوره نحل میفرماید: «یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ»، فرمان پروردگارت میآید.
مراد از «وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ»، پردهبرداری از روی آن باشد. (تفسیر المیزان ) چنانکه در جای دیگر میفرماید: «بُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَری» (نازعات، 36)
هنگامی که آیه «وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ» نازل شد، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله درهم فرو رفت، به گونهای که هیچکس جرأت سخن گفتن با آن حضرت را نداشت. (بحار، ج 105، ص 103)
پیامها:
1- خداوند، انسان را از علاقه شدید به مال و تصاحب حق دیگران باز میدارد. تُحِبُّونَ الْمالَ- کَلَّا ...
2- داروی حرص و حب مال، یاد قیامت است. تَأْکُلُونَ التُّراثَ ... تُحِبُّونَ الْمالَ ... کَلَّا إِذا دُکَّتِ الْأَرْضُ
3- قیامت، روز حاکمیت مطلق فرمان الهی است. «جاءَ رَبُّکَ»
4- از رعایت نظم و سلسله مراتب، نمایش قدرت فرشتگان در قیامت به چشم میخورد. «الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا»
5- تذکّر و پشیمانی در قیامت سودی ندارد. «وَ أَنَّی لَهُ الذِّکْری»
6- قیامت، روز هوشیاری و یادآوری است. «یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسانُ»
7- جهنم، در قیامت ظاهر میشود. جِیءَ ... بِجَهَنَّمَ
8- قیامت روز حسرت است. «یا لَیْتَنِی»
9- آرزو کارساز نیست، تلاش لازم است. «یا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ»
10- زندگی واقعی و ابدی، زندگی قیامت است. «لِحَیاتِی»
11- خدای رحیم، در جای خود شدید است. «لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ»
12- ممکن است برای کیفرهای خداوند در دنیا مشابهی باشد، امّا در آخرت عذاب الهی مشابه ندارد. «فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ»
13- در قیامت، امکان فرار از عذاب نیست. لا یُعَذِّبُ ... لا یُوثِق
#قرآن#آیات#کتاب_خدا#مصحف#کلام_الله#quranic#پیام_قرآنی#quran#نکته_قرآنی#قرآنی#استاد_قرائتی#khoda#کتاب_الله#اسلام#دینی#مذهبی#islam#شیعه#معادلات_آسمانی#
۷۴۱
۰۴ مهر ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۴)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.