این نمکدان حسین جنس عجیبی دارد

این نمکدان حسین جنس عجیبی دارد؛
هرچقدر میشکنم...
باز نمک میپاشد ...

توبه کردیم که دیگر غم دنیا نخوریم
تا حسین هست غم روزی فردا نخوریم
توبه کردیم که تا سایه ی هیئت باقیست
لحظه ای حسرت آن جنت اعلا نخوریم
ما حیات دلمان بسته به اشک است و حسین
نان هر سفره بجز سفره زهرا نخوریم...