ﺯﻧﺪﮔﯽ !
ﺑﺲ ﮐﻪ ﺁﺗﺸـ ـَـﻢ ﺯﺩﻩﺍﯼ
ﺩﻟـ ـﺴﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﻡ ....
ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺮﺳﯽ ﺍﺯ ﺟﻬﻨﻢ ِ ﺁﻥ ﺩﻧﯿﺎﯾـَـﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ !
ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﻪ ﻭﻋﺪﻩﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩﺍﯼ
ﻧﯿﺸﺨﻨﺪ ﻣﯽﺯﻧﻢ ...
ﺷﺎﯾﺪ ﯾﺎﺩﺕ ﺑﯿﻔﺘﺪ ﺗﻤﺎﻡ ِ ﻧﯿﺸﺨﻨﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ,
ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ِ ﺯﻧﺪﮔﯽ ِ ﻣـَﻦ ﺯﺩﻩﺍﯼ !
ﺷﻌﻠﻪﺍﺕ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻦ ...
ﻣـَﻦ ،
ﺩﺭ ﮔﺬﺭ ِ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ِ ﺗـــﻮ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﻀﻮﯼ ﺍﺯ ﯾﮏ
" ﻧﺴﻞ ِ ﺳﻮﺧﺘﻪ "
ﺑﻮﺩﻩﺍﻡ ...
ﺧﺮﻣﻨﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺁﺗﺶ ـَﺶ ﺑﺰﻧﯽ