عینکِ بدبینی

میدانی یارجان!
آدم توی زندگیش چوب خیلی چیزها رو میخورد...
در تمام زندگیم سه بار مصاحبه رفته ام...
هربار از من پرسیده اند بدترین ویژگی تو چیست گفته ام من آدم راستگویی هستم و در جواب چهره های متعجبشان ادامه داده ام:
آدمی که راست میگوید فکر میکند همه همینطور هستند و با واقعیت که روبه رو میشود...
واقعیت؟!
راستی یارجان! واقعیت چیست؟
توی این دنیا واقعیتی وجود دارد؟
اصلا بهتر نیست مثل یکسری فلاسفه منکر واقعیت شویم؟
همکاران جدیدم معیارشان بی اعتمادی است به همه...
همه دنیا را با عینک بدبینی نگاه میکنند...
آقای محمدی دیروز میگفت:
دخترجان! تو یک روز چوب اعتمادت به آدمها را میخوری...بهتر است عینکت را عوض کنی...
ولی فکر نکنم اینطور باشد یارجان...
مگر این دنیا بی حساب و کتاب و بی صاحب است؟
نه یارجان؟!
تو هم فکر میکنی من آدم ساده ای هستم که یکروز چوب سادگیم را میخورم؟
اصلا یارجان!
آدم چوب سادگیش را بخورد بهتر است یا با دیده بی اعتمادی به همه نگاه کند؟
اصلا اینها را بیخیال...
تو که واقعیت داری...
من هم که عاشقم واقعیت دارم...
عشق هم که تنها واقعیت عالم است...
بقیه اش به من چه؟
#الهام_جعفری
#ممنوعه