دلبآخته part:3

تهیونگ سرشو پایین انداخت و گفت +معذرت میخوام رئیس ولی قسم میخورم کار من نبود... جونگکوک بهش نزدیکتر شد و تهیونگ هی عقب‌تر می‌رفت تا اینکه به دیوار برخورد کرد. ترس کل وجودشو گرفته بود و هر لحظه منتظر این بود که جونگکوک کلمه ی «تو اخراجی» رو به زبون بیاره. محکم چشماشو بست و اروم گفت +لطفاً اخراجم نکنید. جونگکوک پوزخندی زد _اخراج که نه ولی باید بهاشو بپردازی! (بسیار جدی) +رئیس من اونقدری پول ندارم که بخوام هزینشو پرداخت کنم. کار من نبود قربان لطفا دوربینا رو چک کنین و بفهمین... جونگکوک چونه تهیونگو گرفت و سرشو اورد بالا و توی چشماش زل زد. _امگا کوچولوی ساده لوح...فک کردی باورم میشه!؟تو باید بهاشو بپردازی و من ازت پول نمی‌خوام.
تهیونگ با شنیدن این حرف که نه اخراج میشه و نه پولی پرداخت می‌کنه خوشحال شد ولی این خوشحالی خیلی ادامه نداشت. _تو باید س*س پارتنرم شی! +رئیس چرا اینو ازم میخواین. من اصلا جذاب نیستم و در ضمن شما دوست دختر دارین پس لطفاً این کارو با من نکنید(با بغض) اصلا قول میدم پولشو پرداخت کنم فقط بهم فرصت بدین... _اومم بیچاره چقد فرصت میخوای ها؟شاید صد سال. عمرا بتونی یه پولی که ده برابر کل زندگیته رو پرداخت کنی پس یا قبول میکنی یا با پای خودت از اینجا میری بیرون.
جونگکوک بیرون رفت و تهیونگ همونجا روی زمین نشست و زانو هاشو بغل گرفت و اروم اشک ریخت. تهیونگ جونگکوک رو خیلی دوست داشت و همیشه اونو روی تخت با خودش تصور میکرد ولی اون فقط برای هوس‌‌بازی میخواستش و تهیونگ از همین متنفر بود. از اینکه فقط اسباب بازی باشه.

ادامه دارد:)