(افروتیته من)

پارت: ۱۹
ویو یونجو:
متوجه شدم گوشش شبیه انسان معمولی نیست و شبیه گوش هایی بود که جونگکوک داشت... صبر کن... یعنی.... نه نه.. فقط جادوگرا و...
کمی فکر کردم، جادوگران و مامور های مختص پادشاه به کتاب دسترسی دارن
در رو بستم.
تلفنم رو برداشتم و به رئیس جونگ زنگ زدم، هر چی زنگ میزنم جواب نمیداد و میگفت در دسترس نیست، تصمیم گرفتم برم خونه اش پس یه اسنپ گرفتم و مستقیم به سمت خونه اش رفتم.
وقتی رسیدم با عجله فقط زنگ در رو فشار دادم، انقدر فشار دادم که بالاخره در باز شد و با قیافه خانم سولبی مواجه شدم:
-عزیزم.. اتفاقی افتاده؟
-رئیس جونگ کجاست؟
-فکر کردم میدونی، اون رفته ساحل سانچئون
- چی؟
-بهت نگفته؟ عجیبه
- کی رفت؟
- حدود نیم ساعت پیش
بدون هیچ حرفی یه تاکسی گرفتم و رفتم سمت فرودگاه.
وقتی تاکسی ایستاد فقط خودمو از در پرت کردم بیرون و دویدم داخل
بعد از کلی گشتن بالاخره رئیس جونگ رو پیدا کردم اما قبل از اینکه من بخوام برم سمتش در رو بستن و نزاشتن که من برم، رئیس جونگ داشت سوار هواپیما میشد و هر کاری کردم در رو باز نکردن تا اینکه هواپیما پرواز کرد.
ناامیدانه برگشتم خونه...
دو روز بعد...
همش به رئیس جونگ پیام میدادم و تماس میگرفتم تا شاید جوابم رو بده اما نمیداد، تا اینکه دقیقا ساعت ۵ صبح زنگ خونم به صدا دراومد.
فکر کردم رئیس جونگ اومده اما وقتی در رو باز کردم...