آلبر کامو توی کتابِ "مرگ خوش" نوشته:
آلبر کامو توی کتابِ "مرگ خوش" نوشته:
بیماریش اونقدر طولانی شد که اطرافیانش به مریضیش عادت کردن و فراموش کردن که اون داره عذاب میکشه و یه روزی میمیره.
حقیقت اینه گاهی هر چیزی که مربوط به ماست برای اطرافیانمون تبدیل به عادت میشه. درد و رنجهامون، بیماریهامون، حتی عشق و محبتمون نسبت به آدمها، براشون تبدیل به عادت میشه و دیگه به چشم نمیاد. گاهی حضور دائمی ما، عشقِ بیقید و شرط ما باعث میشه حتی دیده نشیم.
بیماریش اونقدر طولانی شد که اطرافیانش به مریضیش عادت کردن و فراموش کردن که اون داره عذاب میکشه و یه روزی میمیره.
حقیقت اینه گاهی هر چیزی که مربوط به ماست برای اطرافیانمون تبدیل به عادت میشه. درد و رنجهامون، بیماریهامون، حتی عشق و محبتمون نسبت به آدمها، براشون تبدیل به عادت میشه و دیگه به چشم نمیاد. گاهی حضور دائمی ما، عشقِ بیقید و شرط ما باعث میشه حتی دیده نشیم.
۲۰۴
۱۸ مهر ۱۴۰۳