یکی شدن همیشه هم چیز خوبی نیست، که گاهی اینطور است که آدم

یکی شدن همیشه هم چیز خوبی نیست، که گاهی اینطور است که آدم آنقدر در چیزی حل میشود و با آن یکی می‌شود که دیگر بعد از آن، چیزی از خودش برای خودش باقی نمی‌ماند غیر از درهم و برهم بلورهایی متبلور شده بر تنهاییش که از پشت آن‌ها تنها تصویری در هم ریخته و فراموش شده از چیزی که قبلا بود را می‌بیند و با خودش می‌گوید که چطور قبل از تمام این‌ها هم وجود داشته است و هرچه بیشتر فکر می‌کند کمتر جوابی برایش پیدا می‌کند