بهر حسین خدا غزل خوانده ست

بهرِ حسین خدا غزل خوانده ست
حسین غزلخوانِ علی اکبرست

آنچه دهد اهل سماء را سرور
نغمه‌ی قرآن علی اکبرست

آنچه برد از دل زینب قرار
تارکِ مژگان علی اکبرست

اهل خدا نازِ علی می‌خرند
خانه به قربانِ علی اکبرست

چشم بنی هاشمی ابالفضل
مست دو چشمانِ علی اکبرست

دامن لیلا سر مجنون گرفت
دل سر زلفان علی اکبرست

خنده کند طفل در آغوشِ عشق
عمرِ پدر جان علی اکبرست

دیده به اندام علی می‌کشد
هر مژه گریانِ علی اکبرست

یاد حسین پر زده در کربلاست
یکسره حیران علی اکبرست