حضور نصفه تان را ...

‌ ‌حضور نصفه تان را ...
از کف زندگیِ مردم جمع کنید...
اینکه گاهی باشید ....
گاهی نه ...
اینکه عید و تولد و غیره را ...
تبریک بگویید و دوباره غیبتان بزند...
اینکه چهار کلمه ...
یا جمله ی امیدوارکننده بگویید ...
و بعد با جواب ندادن ...
و بی محلی کردن ...
امیدِ طرف مقابل را نامید کنید ...
اینکه قول بدهید ...
که بمانید و زیر قولتان بزنید ...
این ها فقط خودتان را بیشتر از چشم می اندازد
شاید طرف مقابل ....
قدرت کنار گذشتنتان را نداشته باشد...
و اگر صد بار هم بروید و برگردید ...
باز با آغوش باز از شما استقبال کند ...
اما حتما وقتی یادتان بیفتد ...
دیگر دلش قنج نمی رود ...
لطفا سوهان روح نباشید!