گوشـــه ای نشستـــــــه ام
گوشـــه ای نشستـــــــه ام
و دویـــــــدن ِ ثانیـــه ها را از مــَـــرز روزهـا و شـب هـا نظــاره می کنـــــــــم
امـــا مــــدت هاست ...
نه دیگــر ایـن اتـــاق کوچک
راضـــی‌ام می‌کنــد
نه پنجـــــــــره‌ای که یک وجـــب بیشتــر آسمــــــــــــــان نـدارد
دلــــــم تنگــــــــــ است
بـرای ستـــــــــاره ها
برای سکــــوت مــاه
بـرای رقــــــــــــص مهتـــاب
بـرای شــب هایی که
آرام سَـر بـَر بـــالیـن می گــذاردَم
بــــی هیـــچ خیــــال و رویــــــــــای ِ محـــالی
بـرای روزهــایی که دلتنگـــــــــــــــ ِ کســی نبــودم ...
خستــــه ام ...
راه هـــــــای زیــادی را رفتـــــــــــم
بـرای فرامــوشی هیــــــــــــچ راهــی نیسـت
خـود را به هــَر راهــی زدم
روزی با تـــــــو رفتــه بودمـَـش
نشدنـــی ست فرامـــــــوشی تــــو
فرامــــــوشی مــــــــــــــــن
فرامـــــوشی ایـن عشـــــــــق ممنـــوع
مــــن و تـــــــو
سالهــــــــاست که در کوچـه پـس کوچـه های عشـــــق و دوستـــی
هــزاران هـــزار خاطــره را با عشـــــــــــــــــــــــــــق ساختـــه ایـم
لا به لای ِ خـــواب ِ شـب بـــوها
میــان عطـــر ِ رازقـــــــــــــــــی ها
پشــت ِ رویــــای ِ خیــس شبـــانه ها
بـــالای ِ خیـــــــال ِ نـازک ِ ابــرهاِ
کنـج ِ پنجــــره ی ِ نیمــه بــاز ِ بـــاران خـــورده
میــان ِ همیــن خط فاصلـــ ــ ـــه ها ...
عشــق ممنــوع بهــانه بـود
مـــن ِ حــــــــوا و " تــــــو" ی ِ آدم
آمــده بودیـــم تا عشــــــق را
تجـــربه کنیــم
لمـــــــــــس کنیــم
بچشیــــــــــــم
و مـزه مـزه کنیــــــــم
مـــن و تــو آمـــده بودیــم
تا همچــون دو مـرغ عشـــق
عاشقـــی کنیم و دوســت داشتنمــان را
با بوســـــه ای از احســـاس به خـــــدا اثبـــات کنیـــم
مـــن و تــــــو آمــده بودیــم
از چشمــه ی زلال و نــاب ِ عشـــق بنوشیـــم
و سیـــــــراب شویـم
و ره کاشانـــه ی خــویش رویــــــــــم
مـــن آمــدم ...
و دویـــــــدن ِ ثانیـــه ها را از مــَـــرز روزهـا و شـب هـا نظــاره می کنـــــــــم
امـــا مــــدت هاست ...
نه دیگــر ایـن اتـــاق کوچک
راضـــی‌ام می‌کنــد
نه پنجـــــــــره‌ای که یک وجـــب بیشتــر آسمــــــــــــــان نـدارد
دلــــــم تنگــــــــــ است
بـرای ستـــــــــاره ها
برای سکــــوت مــاه
بـرای رقــــــــــــص مهتـــاب
بـرای شــب هایی که
آرام سَـر بـَر بـــالیـن می گــذاردَم
بــــی هیـــچ خیــــال و رویــــــــــای ِ محـــالی
بـرای روزهــایی که دلتنگـــــــــــــــ ِ کســی نبــودم ...
خستــــه ام ...
راه هـــــــای زیــادی را رفتـــــــــــم
بـرای فرامــوشی هیــــــــــــچ راهــی نیسـت
خـود را به هــَر راهــی زدم
روزی با تـــــــو رفتــه بودمـَـش
نشدنـــی ست فرامـــــــوشی تــــو
فرامــــــوشی مــــــــــــــــن
فرامـــــوشی ایـن عشـــــــــق ممنـــوع
مــــن و تـــــــو
سالهــــــــاست که در کوچـه پـس کوچـه های عشـــــق و دوستـــی
هــزاران هـــزار خاطــره را با عشـــــــــــــــــــــــــــق ساختـــه ایـم
لا به لای ِ خـــواب ِ شـب بـــوها
میــان عطـــر ِ رازقـــــــــــــــــی ها
پشــت ِ رویــــای ِ خیــس شبـــانه ها
بـــالای ِ خیـــــــال ِ نـازک ِ ابــرهاِ
کنـج ِ پنجــــره ی ِ نیمــه بــاز ِ بـــاران خـــورده
میــان ِ همیــن خط فاصلـــ ــ ـــه ها ...
عشــق ممنــوع بهــانه بـود
مـــن ِ حــــــــوا و " تــــــو" ی ِ آدم
آمــده بودیـــم تا عشــــــق را
تجـــربه کنیــم
لمـــــــــــس کنیــم
بچشیــــــــــــم
و مـزه مـزه کنیــــــــم
مـــن و تــو آمـــده بودیــم
تا همچــون دو مـرغ عشـــق
عاشقـــی کنیم و دوســت داشتنمــان را
با بوســـــه ای از احســـاس به خـــــدا اثبـــات کنیـــم
مـــن و تــــــو آمــده بودیــم
از چشمــه ی زلال و نــاب ِ عشـــق بنوشیـــم
و سیـــــــراب شویـم
و ره کاشانـــه ی خــویش رویــــــــــم
مـــن آمــدم ...
۳.۵k
۱۳ تیر ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.