□□□□□

□□□□□

چرا ناامیدان، دوست دارند که ناامیدی‌شان را لجوجانه تبلیغ کنند؟چرا سرخوردگان مایلند که سرخوردگی را یک اصلِ جهانی ازلی ابدی قلمداد کنند؟چرا پوچ‌گرایان، خود را، برای اثبات پوچ بودنِ جهانی که ما عاشقانه و شادمانه در آن می‌جنگیم، پاره‌پاره می‌کنند؟آیا همین که‌روشنفکران بخواهند بیماری‌شان را به تن و روح ِ دیگران سرایت کنند، دلیل بر رذالت ِ بی حساب ایشان نیست؟من هرگز نمی‌گویم در هیچ لحظه‌یی از این سفر ِ دشوار، گرفتار ناامیدی نباید شد.
من می‌گویم: به امید بازگردیم.
قبل از آنکه، ناامیدی، نابودمان کند.

••یک عاشقانه آرام ••
_______
#نادرخانِ‌ابراهیمی