سلام بر مظلومیت علی علیه السلام

سلام بر مظلومیت علی (علیه السلام)

خدا رو شکر مولایم علی شد...

حدیث ولایت:


رسول خدا صلی اللّه علیه وآله لشگری را به ناحیه‌ای فرستاد وعلی علیه السلام را

فرمانده آنان قرار داد. آن سپاه در حالی که غنایمی ‌‌به دست آورده بودند، پیروز شدند.

امیرمؤمنان علی علیه السلام در مورد غنایم جنگی تصمیمی‌‌ گرفت که خوش آیند عدّه‌ای از

آنان نبود.

در برخی از نقل‌ها آمده است که امیرمؤمنان علیه السلام از میان غنایم، کنیزی را برای خود

برگزید.

چهار نفر از لشکریان تصمیم گرفتند که هرگاه به مدینه رسیدند و با رسول خدا صلی اللّه

علیه وآله دیدار کردند، قضیّه را به آن حضرت بگویند. سپاهیان اعزامی ‌‌بنابررسم، هنگام

بازگشت به مدینه، ابتدا به محضر رسول خدا صلی اللّه علیه وآله شرف‌یاب می‌‌شدند و به آن

حضرت سلام می‌‌کردند، به رخساره مبارک ایشان نظر می‌‌نمودند سپس به خانه‌هایشان

برمی‌‌گشتند.

زمانی که سپاهیان به مدینه رسیدند و برای عرض سلام به محضر رسول خدا صلی اللّه

علیه وآله شرفیاب شدند، یکی از آن چهار تن برخاست و چنین عرض کرد «ای رسول خدا!

آیا نظر نمی‌‌فرمایید که علی از غنایم کنیزی برداشته است»؟


رسول خدا صلی اللّه علیه وآله از او روی برگرداند. پس از آن دومین نفر از آن چهار تن و آن

گاه سومی ‌‌برخاست و همان گونه گفت. حضرت در هر باری، روی مبارک خویش را از

اعتراض کننده برمی‌‌گرداند تا این که نوبت به شخص چهارم رسید. پس از گفتار وی، رسول

خدا صلی اللّه علیه وآله در حالی که آثار خشم از چهره نازنینش هویدا بود، فرمود: «ما

تریدون من علی؟ ما تریدون من علی؟ علیّ منّی وأنا من علی، وعلیّ ولیّ کلّ مؤمن

بعدی» «از علی چه می‌‌خواهید؟ از علی چه می‌‌خواهید؟ علی از من است و من از علی

هستم، علی سرپرست هر مؤمنی است بعد از من[1]»


این حدیث شریف هم به طور صریح ولایت و سرپرستی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را

نسبت به امت بیان می‌دارد. واضح است که ولی دراینجا به هیچ وجه نمی‌تواند به معنی

محب یا ناصر باشد، زیرا اولا رسول خدا صلی اللّه علیه وآله فرمود «وَهُوَ وَلِیُّکُمْ مِنْ بَعْدِی»

«او ولی و سرپرست شما پس از من است» آن حضرت با این سخن، ولایت و اولویت تصرف

را منحصر در امیر مؤمنان علی علیه السلام فرمود؛ زیرا پرواضح است که معانی دیگر ولایت

مانند نصرت، محبت و موارد دیگر از امور مختص به حضرت علی علیه السلام نیست و

هرمسلمانی یار و دوست مسلمین است. ضمنا لفظ «بعدی» با معانی دیگر سازگار نیست.


زیرا اگر مقصود رسول خدا محبت یا نصرت بود، باید در همان زمانی که کینه‌ی حضرت علی

علیه‌السلام به وجود آمده بود این محبت و نصرت را بیان می‌کردند نه اینکه بفرمایند پس از

من او ناصر و محب شماست. بنابراین لفظ «بعدی» بیانگر تعیین جانشین توسط رسول

خداست و ایشان برای چندمین بار در این ماجرا حضرت علی علیه‌السلام را به عنوان رهبر

جامعه‌ی اسلامی معرفی کردند.


[1] این حدیث در کتب متعددی نقل شده است، ر.ک مسند احمدبن‌حنبل 4 / 438؛ سنن تِرمذی: 6 /

78، حدیث 3712؛ صحیح ابن حِبّان: 15 / 373، شماره 6929؛ کنز العمّال: 13 / 142، حدیث 36444؛

معرفة الصحابه: 1 / 374، حدیث 257، تاریخ مدینة دمشق: 42 / 194، سبل الهدی والرشاد: 6 /

236


الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَةِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّةِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ