دارد عبایی قهوه ای بر روی دوش اش

دارد عبایی قهوه ای بر روی دوش اش

محجوب و ساکت گوشه ی سالن نشسته

دارد کتابی را قرائت می کند باز

این دلبر روحانیِ من، چشم بسته .
.
شرم و حیای چشم هایش سه بزیریش

او یک فرشته پیش من روی زمین است

روی سرش عمامه ی مشکی ست یعنی

ذریه ی نسل امیرالمونین است .
.
احساس من از شوق عشقی آسمانی ست

جای برادر!!! چهره ای معصوم دارد

هرچند می خندد ولی طبق روایات

ته چهره ی او حالتی مغموم دارد... .
.
.
من در خیالم پیش او خوشبخت هستم

یک زندگیِ ساده ی خوب و صمیمی

در یک محله، پشتِ حوزه، خانه داریم

یک خانه با معماریِ خوب و قدیمی .
.
دنیای پاک زندگی در حجره ها را

من چند وقتی می شود که دوست دارم

لیستِ خریدِ خانه را هم در خیالم

لایِ کتابِ "المکاسب" می گذارم .
.

ای کاش می شد زندگی همراهِ سید

از اولِ این ماه در جریان بیافتد...
.
. یا لا اقل او بیشتر در طول هفته

دنبالِ کارِ دکتر و درمان بیافتد ...
.
.
###

یک لحظه می آیم به خود... ای وای دکتر!

دکتر صدایم می زند:منشی کجایی؟!
.
.
می پرسم:آن آقا...همان گوشه...کجا رفت؟!
.
.
لعنت به من با این خیالات کذایی ... .
.
_________