هوا آشفته بود و شهر مجنون زمین سر در گریبان چشم پر خون

هوا آشفته بود و شهر مجنون / زمین سر در گریبان، چشم پر خون
حماسه می‌خروشید از گلوشان / ز رگ‌ها خون غیرت سخت جوشان
که عاشورا کسی رقصیده؟ او کیست؟ / چه کس با شاه دین جنگیده؟ کوفیست؟!
از این غم، شهر گویا پر ز شیر است / دی از گرمای این دل‌ها چو تیر است
همه عمارگون، آماده، هوشیار/ تمام شهر بیدارند، بیدار
کسی حرمت شکن آشوب کرده / شغالی بیشه را مخروب کرده
الا ای فتنه گر، شیطان، حرامی! / میان بیشه‌ی شیران خرامی؟!
شما، ای جمله عالم گوش دارید/ کلام آوازه‌ی بر گوش دارید
به ایران، رهبری فرزانه داریم / اشارت او کند جان می‌سپاریم
الا ای فتنه‌گر، ما مرد جنگیم / برای رجمت ای ابلیس، سنگیم
چو شمشیر آخته، در دست اوییم! / بمیرید از حسد، سر مست اوییم
ابابیلیم اگر بر فیل‌هایید/ چو ریگی نرم آخر زیر پایید
۹ دی، سیل مردم باز جوشید/ تمام سینه‌ها آخر خروشید
خس و خاشاک را از شهر راندند/ سران فتنه زیر پای ماندند
ولی حرفیست بی پیرایه‌ ای دوست / که این حرف از زبان یار حق گوست
“بصیرت” یاب، بیدارست دشمن / ز حقد و کینه تبدار است دشمن
صف آراییست! اما در غبار است / میان فتنه ره دشوار و تار است
چراغ راه، ما را جز ولیّ
نیست / کسی رهبر به جز “سید علی ” نیست
(روز بصیرت گرامی باد)