اگر چه رند و خـــــراب و گـــدای خانه به دوشم

اگر چه رند و خـــــراب و گـــدای خانه به دوشم
گدائی در عشقـــــت به سلطنت نفــــــــروشم
اگر چه چهـــــــــــره به پشت هزار پرده بپوشی
توئی که چشمه نوشی من از تو چشم نپوشم

چو دیگجوش فقیــــــــران بر آتشم من و جمعی
گرسنه غــــــم عشقند و عاشقند به جــــوشم

فلک خمیـده نگاهش به من که با تن چون دوک
چگونه بار امـــــــانت نشــــــــانده اند به دوشم

چنان به خَمر و خُمــــــار تو خوابناکم و مدهوش
که مشکل آورد آشـــــــــوب رستخیز به هوشم

صلای عشق به گوشم سـروش داده به طفلی
هنــــــوز گوش به فرمــــــان آن صلای سروشم

تو شهــــــــــــریار بیان از سکوت نیم شب آموز
گمان مبر که گــــــــرَم لب تکان نخورد خموشم

شهریار