بهترین دوران عاشقی زندگی من درست قبل از عاشق شدنم بود.

بهترین دوران عاشقی زندگی من درست قبل از عاشق شدنم بود.
اون زمانی که فکر می کردم عشق هیجان انگیزترین و آرامبخش ترین و زیباترین و صمیمانه ترین و هزارتا ترین دیگه ست.
اون موقع با خیال اینکه یه روز عاشق می شم و تبدیل به الهه عشق و خوشبختی خواهم شد، غرق در شور و هیجان انتظار برای سر رسیدن اون آدمی بودم که قرار بود درمان همه دردهام باشه.
شعر می خوندم، داستان می خوندم، موسیقی گوش می کردم و خیال عشق در اطراف من پراکنده بود.
تا وقتی که روز موعود فرا رسید و عاشق شدم و حقیقت تلخ و سنگینش برام رو شد...
تنهاتر شدم، روزهام تلخ تر شد، سایه ها بیشتر قد کشیدن و آدم ها نقاب از صورت انداختن...واقعیت دنیا برام عیان شد و عشق، قداستش رو به وحشیانه ترین شکل ممکن از دست داد.
.
حالا دلم تنگ می شه برای عشق.
نه برای خودش، برای تصوری که ازش داشتم. برای جوری که می شد بشه و نشد. برای امیدی که داشتم و دیگه ندارم.
عشق زیباترین رویاها و کثیف ترین واقعیت ها رو به من داد.