"•عشق خونی•" "•پارت21•" "•بخش چهارم•"

نگاهی به خودم انداختم، ظهر که رفتم حموم شلوار مشکیمو پوشیدم پس الان امادم. رفتم پایین و از هوپی خداحافظی کردیم و بار رو ترک کردیم. دنبال بچه ها از راه میانبری که به اون عمارت میرسید، حرکت کردم. بعد ۱۵ مین به اونجا رسیدیم. عمارت مخوف و ترسناکی به نظر میرسید و دوتا محافظ هم جلوی در اصلی بودن. شوگا ـــ من میرم اون دوتا محافظ رو میکشم و بعد مخفیانه وارد عمارت میشم تا هم داخل رو بمب گذاری کنم و هم مطمئن شم اون خوناشام دیوونه توی عمارتشه. لیسا ـــ می خوای باهاش درگیر بشی؟ شوگا سری به طرفین تکون داد ـــ نمی تونم درگیر بشم، اون جزو خطرناک ترین و قوی ترین خوناشاماس، کشتن من براش مثل اب خوردنه. یوکی ـــ پس تو برو داخل عمارت و خیلی مراقب خودت باش، ما هم روی دیوار و سقف بیرونی عمارت تمرکز می کنیم. همگی سری تکون دادیم و اماده اجرای نقشه شدیم. یوکی و لیسا به سمت دیوار ها و سقف دویدن، منم خواستم بهشون ملحق بشم که با دیدن دوتا در چوبی کنار هم روی زمین، متعجب ایستادم. این دیگه چیه؟!
به سمت پشت عمارت حرکت کردم و خودمو به اون دوتا در رسوندم. دستگیره های گرد و فلزی هردو در رو گرفتم و به سمت خودم کشیدم و با دیدن راه پله ای که به طبقه پایین می رسید، مات موندم. نگاهی به اطراف انداختم و اروم از پله ها رفتم پایین. به سقف نگاه کردم، اینجا زیر عمارت قرار گرفته. بهتره یک نگاهی بهش بندازم و بعد زود خودمو به یوکی و لیسا میرسونم. راهرو بزرگ و نیمه تاریکی مقابلم قرار داشت و هرچی جلو تر می رفتم صدای جیغ و گریه و التماس های دختری واضح تر به گوش می رسید. به سمت صدا حرکت کردم و به یک چهارراه رسیدم. صدا از سمت راست میومد و خیلی واضح بود. پشت دیوار پناه گرفتم و سعی کردم اروم باشم. سرکی از پشت دیوار کشیدم، متوجه دختری شدم که روی صندلی بسته شده و پسری که پشت به من ایستاده و داره زجرکشش میکنه. چهره پسر برام قابل دیدن نبود تا وقتی که چرخید و خواست از روی میز شکنجش وسیله درداور دیگه ای برداره. با دیدن چهره سردش نفسم بند اومد و دوباره به پشت دیوار تکیه دادم و دستمو روی دهنم گذاشتم. اشک توی چشمام حلقه زد و لرزیدن قلبم داخل قفسه سینم رو حس میکردم. نمی تونستم نفس بکشم و داشتم خفه می شدم، انگار شش هام قفل کرده بودن. دستمو روی دهنم فشردم و دست دیگمو روی این یکی دستم گذاشتم تا صدایی ازم در نیاد. اشکام یکی یکی گونه هامو خیس می کردن، باورم نمی شد....که اینجا....عمارت تهیونگه!!