بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
پاسخ قسمت دوم :
برخی متقی هستند و عمل صالح انجام میدهند و برخی دیگر فاسد، فاجر، ظالم، مجرم و گناهکارند - و در بُعد عقلی، میفرماید: برخی فکور، عاقل و بصیرند، و برخی دیگر نادان و بیخرد - جاهل و سفیه میباشند!
احمق شناسی : اصل ضرورت دشمنشناسی، که گاه با واژهگانی چون آفت شناسی یا آسیب شناسی نیز مطرح میگردد، در تمامی مقولهها و از جمله کلیه شئون زندگی فردی و اجتماعی، از بدیهیات اولیه عقلی و فطری است و نیازی به بحث و اثبات ندارد. اما، باید توجه داشت که دشمن، فقط آن فرد یا جبهه ای نیست که بسیار هدفمند، هوشمند و برنامهریزی شده به دشمنی برخاسته است، بلکه احمق به دلیل آسیبهایی که میرساند، دشمن است، هر چند که ایستادگی در برابر حق و رویکرد به باطل و ظلم از سوی سایر دشمنان نیز از حماقت میباشد!
بنابراین، اگر کسی یا جامعهای میخواهد برای جلوگیری از انحطاط و نیز رشد خود، دشمن شناس باشد، ناگزیر است احمق شناس نیز باشد، چرا که غلبه و تأثیر سوء حماقت، به مراتب بیش از دشمنیهای آشکار و شناخته شدۀ دیگر است.
نشانهها : همه چیز با نشانههایش شناخته می شود، خواه خداوند سبحان باشد، خواه دوست یا دشمن، و خواه عاقل یا سفیه و احمق!
بنابراین، تا کسی نشانههای احمق را نشناسد، نمیتواند مصداقش، یعنی شخص احمق را بشناسد و روایات بسیاری دربارۀ احمق و نشانههایش
بیان شده است؛ از جمله:امیرالمؤمنین علیه السلام:
1- أحمَقُ النّاسِ مَن ظَنَّ أنّهُ أعْقَلُ النّاسِ - احمقترین مردم کسی است که گمان میکند عاقلترین آنهاست.(غرر الحكم : 3089)
2- مَن نَظرَ في عُيوبِ النّاسِ فأنْكَرها ثُمّ رَضِيَها لِنَفْسِهِ فذلكَ الأحمَقُ بعَينِهِ - كسى كه عيبهاى ديگران را ببيند و آنها را زشت شمارد اما همان عيبها را در خود بپسندد، احمق واقعى است. این یک احمق عینی است.(میزان الحکمه، ج 3، ص 33)
3- لا تَرَى الجاهِلَ إلاّ مُفرِطا أو مُفَرِّطا - نادان و بیخرد جاهل را نمىبينى، مگر در حال زيادهروى - افراط يا كم گذاردن - تفریط.(نهج البلاغه حکمت 70)
4- لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ - زبان خردمند پشت دل اوست و دل بى خرد پشت زبانش! (نهج البلاغه حکمت 40)
5 - أحمَقُ النّاسِ مَن يَمْنَعُ البِرَّ و يَطْلُبُ الشُّكْرَ ، و يَفعَلُ الشَّرَّ و يَتَوقّعُ ثَوابَ الخَيرِ - احمقترين آدمها كسى است كه خوبى نمىكند و انتظار تشكر دارد و بدى مىكند و توقع پاداش نيك دارد.(غرر الحكم : 3283)(ادامه دارد...)
پاسخ قسمت دوم :
برخی متقی هستند و عمل صالح انجام میدهند و برخی دیگر فاسد، فاجر، ظالم، مجرم و گناهکارند - و در بُعد عقلی، میفرماید: برخی فکور، عاقل و بصیرند، و برخی دیگر نادان و بیخرد - جاهل و سفیه میباشند!
احمق شناسی : اصل ضرورت دشمنشناسی، که گاه با واژهگانی چون آفت شناسی یا آسیب شناسی نیز مطرح میگردد، در تمامی مقولهها و از جمله کلیه شئون زندگی فردی و اجتماعی، از بدیهیات اولیه عقلی و فطری است و نیازی به بحث و اثبات ندارد. اما، باید توجه داشت که دشمن، فقط آن فرد یا جبهه ای نیست که بسیار هدفمند، هوشمند و برنامهریزی شده به دشمنی برخاسته است، بلکه احمق به دلیل آسیبهایی که میرساند، دشمن است، هر چند که ایستادگی در برابر حق و رویکرد به باطل و ظلم از سوی سایر دشمنان نیز از حماقت میباشد!
بنابراین، اگر کسی یا جامعهای میخواهد برای جلوگیری از انحطاط و نیز رشد خود، دشمن شناس باشد، ناگزیر است احمق شناس نیز باشد، چرا که غلبه و تأثیر سوء حماقت، به مراتب بیش از دشمنیهای آشکار و شناخته شدۀ دیگر است.
نشانهها : همه چیز با نشانههایش شناخته می شود، خواه خداوند سبحان باشد، خواه دوست یا دشمن، و خواه عاقل یا سفیه و احمق!
بنابراین، تا کسی نشانههای احمق را نشناسد، نمیتواند مصداقش، یعنی شخص احمق را بشناسد و روایات بسیاری دربارۀ احمق و نشانههایش
بیان شده است؛ از جمله:امیرالمؤمنین علیه السلام:
1- أحمَقُ النّاسِ مَن ظَنَّ أنّهُ أعْقَلُ النّاسِ - احمقترین مردم کسی است که گمان میکند عاقلترین آنهاست.(غرر الحكم : 3089)
2- مَن نَظرَ في عُيوبِ النّاسِ فأنْكَرها ثُمّ رَضِيَها لِنَفْسِهِ فذلكَ الأحمَقُ بعَينِهِ - كسى كه عيبهاى ديگران را ببيند و آنها را زشت شمارد اما همان عيبها را در خود بپسندد، احمق واقعى است. این یک احمق عینی است.(میزان الحکمه، ج 3، ص 33)
3- لا تَرَى الجاهِلَ إلاّ مُفرِطا أو مُفَرِّطا - نادان و بیخرد جاهل را نمىبينى، مگر در حال زيادهروى - افراط يا كم گذاردن - تفریط.(نهج البلاغه حکمت 70)
4- لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ - زبان خردمند پشت دل اوست و دل بى خرد پشت زبانش! (نهج البلاغه حکمت 40)
5 - أحمَقُ النّاسِ مَن يَمْنَعُ البِرَّ و يَطْلُبُ الشُّكْرَ ، و يَفعَلُ الشَّرَّ و يَتَوقّعُ ثَوابَ الخَيرِ - احمقترين آدمها كسى است كه خوبى نمىكند و انتظار تشكر دارد و بدى مىكند و توقع پاداش نيك دارد.(غرر الحكم : 3283)(ادامه دارد...)
۳۲۹
۲۰ آذر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.