my words

به نظرم دنیای موازی وجود داره.
جهانی شاید پیشرفته تر، یا حتی مثل زمان فیلم های کلاسیک آمریکایی.
اما...دنیای موازی رو فقط بچه ها میبینن.
شاید برای هر کدومشون یه چیز نشون داده بشه.
یک بچه‌ای که همیشه از ترس ها و موجودات عجیب صحبت میکنه، یا یدونه که درمود اسب
‌های تک شاخش تعریف می‌کنه.
اما حرف هیچ کدوم همچنان باور نمیشه!

ما تا یه جایی، این دنیایی که شاید خودمون خالقش باشیم رو یادمون میمونه.

بعدش نوبت میرسه به این دنیا که هیچ چیزش مثل جهان خیال هامون نیست، شاید برای بعضی ها ترسناک تر و یا حتی شیرین تر باشه.

این دنیا اومده تا ما رو بسنجه...
یا بعضی ها رو به فرش بکشه،
و یکی دیگه رو به عرش.

دنیای ناعادلانه، هیچ وقت یه قاضی نداشته، همین ناراحت کنندست.

اما ما هستیم تا فقط با همه این مشکلات بسوزیم و بسازیم.

-نظر منِ منطقی.
---------------