فیک قرار تصادفی من با عشق زندگیم

«پارت:۸»
ماشینم تو پارکینگ شرکت بود.
اما میخواستم پیاده برم. دیگه تو حالت طبیعی بودم و عصبی و ناراحت.
چندین ساعت تو خیابون راه میرفتم و تو فکر بودم اما گریه نمیکردم چون معتقد بودم گریه برای من نیست و هیچوقت گریه نمیکردم.
هوا رو به تاریکی میرفت ، نشستم روی صندلی پیاده رو خیلی کلافه بودم...
گوشیم زنگ میخورد، از تو کیفم درش آوردمو دیدم ناشناسه جواب دادم.
سوآه: الو؟ بفرمایید.
تهیونگ: سلام سوآه منم تهیونگ لطفا قطع نکن! نمیخوام باهام حرف بزنی فقط گوش کن !
سوآه: نمیخوام صداتو بشنوم ، از زندگیم برو بیرون چی از جونم میخوای؟ تاقبل از اینکه تو بیای همه چی خوب بود بهترین جایگاه و داشتم هیچکس تاحالا بهم نخندیده بود و مسخرم نکرده بود.
تهیونگ: زنگ زدم که بگم خیلی ازت معذرت میخوام من اشتباه کردم.
سوآه: فکر میکنی با یه عذرخواهی ساده همه چی درست میشه؟؟؟
تهیونگ: نه میدونم که خیلی اشتباه کردم .... باید چیکار کنم تا از دلت دربیاد؟
سوآه: هیچی ، راحتم بزار .
بزار تو بدبختی های خودم بمیرم همین!
تهیونگ: متاسفم سوآه💔
با بغض گوشیو قطع کردم و سمت خونه رفتم.
داغون بودم نمیدونم چرا....💔
هوا تاریک بود و خیابونا خلوت.
(بازم شرمنده که دیر شد حالم بد بود یه پارت دیگه هم الان تایپ میکنم)