بسم الله الرحمن الرحيم
بسم الله الرحمن الرحيم
قبرستان دنیا :
از یک منظر باطنی و در عین حال اسراری، می توان گفت؛ هر که در این دنیاست و به اصطلاح نفس می‌کشد و راه میرود و می‌نوشد و می خورد، و می‌انگارد که زنده است، به واقع جزو مردگان است.
این‌که می‌گویم نه به تشبیه و استعاره است، بلکه از این منظر همهٔ ما در قبرستانی به نام دنیا و در قطعات گوناگونش واقعاً دفن شده ایم. ما همه پیش از این مرده‌ایم. اکنون در قبرستان ایم و اشباح‌گونه می‌جنبیم و با هم مراوده می‌کنیم و خود را زنده می پنداریم.
روزها در این قبرستان اینسو و آنسو می‌رویم و شب‌هنگام به قبر خود و بستر خود فرو می رویم.
ما این قبرستان را به غلط زندگی نامیده‌ایم و آنگاه که کالبدهایمان قبرهایمان را تحویل می دهیم، باز به غلط آن را مردگی‌اش می پنداریم. حال آنکه قضیه درست برعکس است.
ما اکنون مرده‌گانیم. هنوز زنده نشده‌ایم. هنوز چون دانه‌ای سر از این خاک برون نکرده‌ایم.
قرآن به صراحت می‌گوید؛ إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ - تو مرده‌ای و آنها نیز قطعاً مردگانند.(سوره زمر آیه 30)
از این صریح‌تر نمی‌شود. به هیچ تفسیری نیاز نیست. جمله واضح و گویاست. آن هم با دو بار تأکید!
ترجمهٔ تو خواهی مرد و آنها نیز خواهند مرد، ترجمهٔ دقیق آیه نیست. زیرا این آیه جمله اسمیه است! هم اکنون واقع است! این یعنی هر که در این دنیاست مرده است. و زندگی واقعی، خروج از این قبرستان است.
ما تا وقتی خارج نشده‌ایم، زنده نیستیم و ندانیم که زندگی چیست. پس انقدر در این قبرستان آتش بپا نکن! حرص نزن! طمع به قبرهای اطراف نداشته باش! مردگانش را آزار نده! اشیاء قبرستان را ندزد! چپاول نکن! و حُبّ ریاست بر این قبرستان را رها کن!
بجای وسوسهٔ تصرف قبرهای بیشتر، خود را آماده برای خروج کن! و بشنو؛ - وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ - و چون در صور دمیده شود به‌ناگاه از قبرها خارج و بسوی ربّ‌شان شتابان شوند!(سوره یس آیه 51)
قبرستان دنیا :
از یک منظر باطنی و در عین حال اسراری، می توان گفت؛ هر که در این دنیاست و به اصطلاح نفس می‌کشد و راه میرود و می‌نوشد و می خورد، و می‌انگارد که زنده است، به واقع جزو مردگان است.
این‌که می‌گویم نه به تشبیه و استعاره است، بلکه از این منظر همهٔ ما در قبرستانی به نام دنیا و در قطعات گوناگونش واقعاً دفن شده ایم. ما همه پیش از این مرده‌ایم. اکنون در قبرستان ایم و اشباح‌گونه می‌جنبیم و با هم مراوده می‌کنیم و خود را زنده می پنداریم.
روزها در این قبرستان اینسو و آنسو می‌رویم و شب‌هنگام به قبر خود و بستر خود فرو می رویم.
ما این قبرستان را به غلط زندگی نامیده‌ایم و آنگاه که کالبدهایمان قبرهایمان را تحویل می دهیم، باز به غلط آن را مردگی‌اش می پنداریم. حال آنکه قضیه درست برعکس است.
ما اکنون مرده‌گانیم. هنوز زنده نشده‌ایم. هنوز چون دانه‌ای سر از این خاک برون نکرده‌ایم.
قرآن به صراحت می‌گوید؛ إِنَّكَ مَيِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَيِّتُونَ - تو مرده‌ای و آنها نیز قطعاً مردگانند.(سوره زمر آیه 30)
از این صریح‌تر نمی‌شود. به هیچ تفسیری نیاز نیست. جمله واضح و گویاست. آن هم با دو بار تأکید!
ترجمهٔ تو خواهی مرد و آنها نیز خواهند مرد، ترجمهٔ دقیق آیه نیست. زیرا این آیه جمله اسمیه است! هم اکنون واقع است! این یعنی هر که در این دنیاست مرده است. و زندگی واقعی، خروج از این قبرستان است.
ما تا وقتی خارج نشده‌ایم، زنده نیستیم و ندانیم که زندگی چیست. پس انقدر در این قبرستان آتش بپا نکن! حرص نزن! طمع به قبرهای اطراف نداشته باش! مردگانش را آزار نده! اشیاء قبرستان را ندزد! چپاول نکن! و حُبّ ریاست بر این قبرستان را رها کن!
بجای وسوسهٔ تصرف قبرهای بیشتر، خود را آماده برای خروج کن! و بشنو؛ - وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَإِذَا هُمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَىٰ رَبِّهِمْ يَنْسِلُونَ - و چون در صور دمیده شود به‌ناگاه از قبرها خارج و بسوی ربّ‌شان شتابان شوند!(سوره یس آیه 51)
۳۳۴
۰۲ آذر ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.