خدا ! بہ حق دل عاشقان سرگردان

خدا ! بہ حق دل عاشقان سرگردان
مرا بہ آنچہ ڪہ بودم دوبارہ برگردان

بہ ڪدخدایے ِ آبادے ِ بہ دور از عشق
نہ این رعیّت ِخانہ خراب و سرگردان

یقین ڪہ عشق و غمش حڪم نان انسان است
ولے امان ڪہ اگر در گلو بماند نان!

جناب ِعشق عجب باغبان بے رحمیست
دو لالہ چیدن از آن باغ و اینهمہ تاوان؟!

بہ قدر قدرت هرڪس ستم سزاوار است
مگر ڪہ بید چہ دارد برابر طوفان؟!

خدا ! بریدہ ام از عشق و زندگے دیگر
بہ آیہ آیۀ توبہ، بہ جان الرّحمن