سید حسنی کیست ؟
سید حسنی کیست؟
در روایت شیعه آمده است که قبل از ظهور جهانی امام زمان (ع) یك سید حسنی ظهور می‌کند که امامتش بر مردم همچون امامت امام حسن (ع) مظهر رحمت و صلح و شفاعت برای همه‌ی خلایق اعم از کافر و مؤمن است و دارای هدایتی تماماً رحمانی است و وجودش برای مردم سراسر رحمت و شفاعت بی قید و شرط می‌باشد، ولی مردمان با او همان می‌کنند که با امام حسن (ع) شد که درغایتِ تنهایی و بی‌کسی به‌دست همسر جاه‌طلب و قسی‌القلب خود شهید می‌شود. و آنگاه امام زمان در سیمای حسینی، یعنی قهارانه، ظهور می‌کند و همه‌ی کفار و اشقیا و تبهكاران را از دم تیغ می‌گذراند و هیچ شفاعتی پذیرفته نمی‌شود و در حقیقت به‌مثابه تیغ انتقام حقِ آن امام حسنی است.
این نكته نیز قابل ذکر می‌باشد که امام حسین (ع) در میان ائمه‌ی اطهار بیشترین یاران و مریدان مخلص را داشت که در واقعه‌ی کربلا به حدود هفتاد تن رسیدند با اینكه امامی بسیار سخت‌گیر و قهار بود و در امر دین به کمتر از اخلاص راضی نمی‌شد؛ درحالی‌كه امام حسن مهربان‌ترین و رحمانی‌ترین و سهل‌گیرترین امامان و نیز بی‌كس‌ترین آنها بود. از این مقایسه، حقیقتی بس حیرت‌آور و غیرمنطقی حاصل می‌آید: این بدان معنا است که تساهل و تسامح در دین، هیچ خیری به حال سرنوشت مردم ندارد، ولی این حجت باید آشكار و تمام شود تا ظهور حسینی متجلی و مُحِق آید. این بدان معنا است که مردمان همواره از رحمت حق سوءاستفاده کرده و بر کفرشان می‌افزاید؛ یعنی مردم ذاتاً طالب قهاریت حق هستند و آن را می‌ستایند و این شقاوت و کفر آنها است.
(استاد علی اکبر خانجانی، دایرةالمعارف عرفانی، ج 2، فصل 4)
www.khanjany.org
در روایت شیعه آمده است که قبل از ظهور جهانی امام زمان (ع) یك سید حسنی ظهور می‌کند که امامتش بر مردم همچون امامت امام حسن (ع) مظهر رحمت و صلح و شفاعت برای همه‌ی خلایق اعم از کافر و مؤمن است و دارای هدایتی تماماً رحمانی است و وجودش برای مردم سراسر رحمت و شفاعت بی قید و شرط می‌باشد، ولی مردمان با او همان می‌کنند که با امام حسن (ع) شد که درغایتِ تنهایی و بی‌کسی به‌دست همسر جاه‌طلب و قسی‌القلب خود شهید می‌شود. و آنگاه امام زمان در سیمای حسینی، یعنی قهارانه، ظهور می‌کند و همه‌ی کفار و اشقیا و تبهكاران را از دم تیغ می‌گذراند و هیچ شفاعتی پذیرفته نمی‌شود و در حقیقت به‌مثابه تیغ انتقام حقِ آن امام حسنی است.
این نكته نیز قابل ذکر می‌باشد که امام حسین (ع) در میان ائمه‌ی اطهار بیشترین یاران و مریدان مخلص را داشت که در واقعه‌ی کربلا به حدود هفتاد تن رسیدند با اینكه امامی بسیار سخت‌گیر و قهار بود و در امر دین به کمتر از اخلاص راضی نمی‌شد؛ درحالی‌كه امام حسن مهربان‌ترین و رحمانی‌ترین و سهل‌گیرترین امامان و نیز بی‌كس‌ترین آنها بود. از این مقایسه، حقیقتی بس حیرت‌آور و غیرمنطقی حاصل می‌آید: این بدان معنا است که تساهل و تسامح در دین، هیچ خیری به حال سرنوشت مردم ندارد، ولی این حجت باید آشكار و تمام شود تا ظهور حسینی متجلی و مُحِق آید. این بدان معنا است که مردمان همواره از رحمت حق سوءاستفاده کرده و بر کفرشان می‌افزاید؛ یعنی مردم ذاتاً طالب قهاریت حق هستند و آن را می‌ستایند و این شقاوت و کفر آنها است.
(استاد علی اکبر خانجانی، دایرةالمعارف عرفانی، ج 2، فصل 4)
www.khanjany.org
۵۲۷
۰۸ آبان ۱۴۰۳
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.