نقد فیلم کوتاه پریا

پریا، فیلمِ کوتاهی از شاهین صمدپور مبارزه‌ای است با یک فسادِ اخلاقی که در قالبِ سینما و داستان ارائه شده. فیلم گرایشِ نامتعارف یک مردِ بالغ را نشان می‌دهد که در کودکیِ 7 ساله‌ی خود مانده و با تایید و تاکید بر نظر دکترش، که نقش آن را خود صمدپور بازی می‌کند، خطای اخلاقی و معرفتی‌اش را توجیه می‌کند. علم چگونه رفتارهای غلطِ اخلاقی را موشکافی و توجیه خواهد کرد؟ این فیلم کوتاه پاسخی است بر توجیهِ اجتماعیِ غیراخلاقی‌اش. البته که منطقاً مردی که در 7 سالگی‌اش گیر کرده باشد نمی‌تواند بزرگسالیِ قاعده‌مندی را تجربه کند و بجای ارتباط گرفتن با همسالانِ خود با همان کودکانِ هم‌سن‌اش ارتباط برقرار می‌کند. این شکل برقراری یک مرد بزرگسال، که فکتِ روی کسی غیرت داشتن از سر جاهلیت را با پاک کردن ماتیک از روی لبانِ یک دختر بچه را می‌توان متوجه شد و بعد همان دختر بچه‌ی بزرگ شده دانش‌آموزهایی را می‌بیند که با شادی از کنارش عبور می‌کنند و از بابت خیلی مسائل خیالشان راحت است، با یک دختر که مثلاً 10 سال است سکوت می‌کند و هیچ‌چیزی را بازگو نمی‌کند، نوعی از واکنش به منفعل بودن روانپزشکی در جامعه است و نمایان می‌کند گرایشی از علم که نتوانسته امنیت و حریم خصوصی‌اش را به مردم ثابت کند چگونه می‌تواند ثابت کند مردی در 7 سالگیِ خود گیر کرده؟ اگر مثلاً ما بگوییم صمدپور در 7 سالگی گیر کرده و این را با فکت‌هایی در مستندات و ساخته‌ی کوتاه او توجیه کنیم، علمی و منطقی صحبت کرده‌ایم؟ و...
برای مطالعه متن کامل از لینک زیر استفاده کنید.
https://longtake.ir/mag/?p=25458
برای مشاهده ویدئوی مرتبط از لینک زیر استفاده کنید.
https://aparat.com/v/tcx6858