را

ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ

...ﺗﻮ را

...آﻧﮕﻮﻧﻪ دوﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻢ داﺷﺖ

!...ﮐﻪ زﻧﺪاﻧﯿﻢ ﺑﺎﺷﯽ

...زﻧﺪاﻧﺒﺎﻧﯽ

!...ﺷﻐﻞ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ام ﻧﯿﺴﺖ

...و از دﯾﺪ ﻣﻦ

...زﻧﺪان

!...ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮﯾﻦ ﻣﮑﺎن دﻧﯿﺎﺳﺖ

...ﻣﻦ

...ﺗﺎرﻫﺎی اﻓﮑﺎر ﺧﻮﯾﺶ ﻧﯿﺰ

!...ﮔﺴﺴﺘﻪ ام

...ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺪ

!!!...ﺑﻪ ﺗﻮ

...ﺗﻮ ﻣﯿﺘﻮاﻧﯽ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ

...اﻣﺎ

...اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاﻫﯽ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ

...در آﺳﻤﺎن ﻣﻦ

...اوج ﺑﮕﯿﺮی

...در ﺧﻮد ﺗﻮﺳﺖ

...ﻣﯿﺰان اوج ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﭘﺮوازت

...ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد ﺑﻪ

"آرزوﯾﺖ""ﺑﺎورت""ﺧﻮاﺳﺘﻨﺖ""ﺻﺪاﻗﺘﺖ"

...و

"ﻋﺸﻘﺖ"

...ﻫﺮ ﻣﯿﺰان ﮐﻪ

...از ﭼﺸﻤﻪ ﻋﺸﻖ

...ﺳﯿﺮاﺑﺘﺮ ﺑﻨﻮﺷﯽ

!...ﺑﯿﺸﺘﺮ اوج ﺧﻮاﻫﯽ ﮔﺮﻓﺖ

...ﻣﻦ

...ﺗﻮ را

!...آرزو ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮐﺮد

...آﻧﮑﻪ ﺑﺎ دل ﻣﯽ آﯾﺪ

...ﺑﺎ دل ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ

...و اﯾﻦ

!!!...ﻣﯽ ارزد ﺑﻪ ﺗﻤﺎم زﻧﺪﮔﯽ..