مرثیه ای که امیرالمومنین علی (علیه السلام)برای همسر خود ح

مرثیه ای که امیرالمومنین علی (علیه السلام)برای همسر خود حضرت فاطمه الزهراء(سلام الله علیها)سرودند،که خود بیان گر گوشه ای از عمق اندوه حضرت را بیان میکند:
#شعر
نفسی علی زفراتها محبوسة/یا لیتها خرجت مع الزفرات
لاخیر بعدک فی الحیوة و إنما/أبکی مخافة أن تطول حیاتی
و إن افتقادی فاطما بعد أحمد/دلیل علی أن لا یدوم خلیل
و کیف هناک العیش من بعد فقدهم/لعمرک شیء ما إلیه سبیل
یرید الفتی أن لا یموت خلیله/ولیس إلی ما یبتغیه سبیل

#معنی شعر:
جانم در نفس هایم زندانی است و ای کاش که همراه آنها خارج می گشت.بعد از تو (ای فاطمه)در زندگی دنیا خیری نیست و من از آن می گریم که میترسم عمرم پس از تو طولانی شود.
فقدان فاطمه(سلام الله علیها)پس از پیامبر(صلی الله علیه و آله)نشان میدهد که هیچ دوستی برای انسان پایدار نمی ماند.و چگونه پس از فقدان آنان می توان زندگی کرد.به جان تو که برای این کار راهی وجود ندارد.جوانمرد می خواهد که دوستش نمیرد،ولی برای این کار راهی وجود ندارد.

این اشعار عقل را مبهوت میکند و نشان میدهد که عزاداری در نزد خداوند فضیلت و مقام دارد.


منبع:
المراقبات،فصل ششم،در مراقبات ماه جمادی الثانی(ترجمه:محمد رضا غیاثی کرمانی)[آیة الله میرزا آقا ملکی تبریزی]
--------------- --------------- --------
کانال تلگرامی:اهل بیت (سلام الله علیهم)
https://telegram.me/atshan14