ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﻘﺪﺭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻢ …
ﮔﻔﺘﯽ: ﻓﺎﻧﯽ ﻗﺮﯾﺐ .:: ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﻢ (ﺑﻘﺮﻩ/۱۸۶) ::. ﮔﻔﺘﻢ: ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ؛ ﻣﻦ ﺩﻭﺭﻡ… ﮐﺎﺵ ﻣﯽ‌ﺷﺪ ﺑﻬﺖ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﺸﻢ …
ﮔﻔﺘﯽ: ﻭ ﺍﺫﮐﺮ ﺭﺑﮏ ﻓﯽ ﻧﻔﺴﮏ ﺗﻀﺮﻋﺎ ﻭ ﺧﯿﻔﺔ ﻭ ﺩﻭﻥ ﺍﻟﺠﻬﺮ ﻣﻦ ﺍﻟﻘﻮﻝ ﺑﺎﻟﻐﺪﻭ ﻭ ﺍﻷ‌ﺻﺎﻝ .:: ﻫﺮ ﺻﺒﺢ ﻭ ﻋﺼﺮ، ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺕ ﺭﻭ ﭘﯿﺶ ﺧﻮﺩﺕ، ﺑﺎ ﺧﻮﻑ ﻭ ﺗﻀﺮﻉ، ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﯾﺎﺩ ﮐﻦ (ﺍﻋﺮﺍﻑ/۲۰۵) ::. ﮔﻔﺘﻢ: ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﺗﻮﻓﯿﻖ ﻣﯽ‌ﺧﻮﺍﻫﺪ!
ﮔﻔﺘﯽ: ﺃﻻ‌ ﺗﺤﺒﻮﻥ ﺍﻥ ﯾﻐﻔﺮﺍﻟﻠﻪ ﻟﮑﻢ .:: ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﺒﺨﺸﺪﺗﻮﻥ؟! (ﻧﻮﺭ/۲۲) ::. ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺸﯽ …
ﮔﻔﺘﯽ: ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺮﻭﺍ ﺭﺑﮑﻢ ﺛﻢ ﺗﻮﺑﻮﺍ ﺍﻟﯿﻪ .:: ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﯾﺪ ﺑﺒﺨﺸﺪﺗﻮﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﯿﺪ (ﻫﻮﺩ/۹۰) ::. ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻩ… ﺁﺧﻪ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﻣﯽ‌ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮑﻨﻢ؟
ﮔﻔﺘﯽ: ﺍﻟﻢ ﯾﻌﻠﻤﻮﺍ ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﻫﻮ ﯾﻘﺒﻞ ﺍﻟﺘﻮﺑﺔ ﻋﻦ ﻋﺒﺎﺩﻩ .:: ﻣﮕﻪ ﻧﻤﯽ‌ﺩﻭﻧﯿﺪ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺑﻨﺪﻩ‌ﻫﺎﺵ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯽ‌ﮐﻨﻪ؟! (ﺗﻮﺑﻪ/۱۰۴) ::. ﮔﻔﺘﻢ: ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ …
ﮔﻔﺘﯽ: ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﺰﯾﺰ ﺍﻟﻌﻠﯿﻢ ﻏﺎﻓﺮ ﺍﻟﺬﻧﺐ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻟﺘﻮﺏ .:: (ﻭﻟﯽ) ﺧﺪﺍ ﻋﺰﯾﺰﻩ ﻭ ﺩﺍﻧﺎ، ﺍﻭ ﺁﻣﺮﺯﻧﺪﻩ‌ﯼ ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺴﺖ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪﻩ‌ﯼ ﺗﻮﺑﻪ (ﻏﺎﻓﺮ/۲-۳ ) ::. ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﻨﺎﻩ، ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺪﻭﻡ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﻢ؟
ﮔﻔﺘﯽ: ﺍﻥ ﺍﻟﻠﻪ ﯾﻐﻔﺮ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﺟﻤﯿﻌﺎ .:: ﺧﺪﺍ ﻫﻤﻪ‌ﯼ ﮔﻨﺎﻩ‌ﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﯽ‌ﺑﺨﺸﻪ (ﺯﻣﺮ/۵۳) ::.ﮔﻔﺘﻢ: ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﺯﻡ ﺑﯿﺎﻡ؟ ﺑﺎﺯﻡ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ‌ﺑﺨﺸﯽ؟
ﮔﻔﺘﯽ: ﻭ ﻣﻦ ﯾﻐﻔﺮ ﺍﻟﺬﻧﻮﺏ ﺍﻻ‌ ﺍﻟﻠﻪ .:: ﺑﻪ ﺟﺰ ﺧﺪﺍ ﮐﯿﻪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﺭﻭ ﺑﺒﺨﺸﻪ؟ (ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ/۱۳۵) ::.