حاکم نیشابوری می‏نویسد: «از نعمت‏های خداوند بر علی بن ابی

حاکم نیشابوری می‏نویسد: «از نعمت‏های خداوند بر علی بن ابی طالب(ع) تقدیری بود که برای آن حضرت مقدر داشت. قریش در مشکلات بی‏شماری قرار گرفته بودند. ابوطالب(ع) اولاد زیادی داشت، رسول خدا(ص) به عمویش عباس که از تمام بنی هاشم ثروتمندتر بود، فرمود: ای اباالفضل! برادر تو ابوطالب عیالمند است و زندگی سختی دارد، نزد او رویم تا از بار او بکاهیم: من یکی از فرزندان او را برمی‏گزینم و تو نیز فرزند دیگری را انتخاب کن تا تحت کفالت خود قرار دهیم. عباس قبول کرد و هر دو به نزد ابوطالب آمدند و بعد از طرح تقاضای خود، ابوطالب عرض کرد: عقیل را نزد من بگذارید و هر کدام از فرزندها را که خواستید می‏توانید انتخاب کنید. پیامبر(ص) علی(ع) را انتخاب کرد و عباس، جعفر را. علی(ع) تا هنگام بعثت با پیامبر(ص) بود و از او پیروی کرده و او را تصدیق می‏نمود... .
پیامبر(ص) برای نماز به مسجد می‏آمد، و به دنبالش علی(ع) و خدیجه(ع) می‏آمدند و با آن حضرت در ملأ عام نماز می‏گزاردند، در حالی که غیر از این سه نفر کسی دیگر نمازگزار نبود.»[1]
عبّاد بن عبدالله می‏گوید: از علی(ع) شنیدم که فرمود: من بنده خدا و برادر رسول اویم. من صدیق اکبرم، این ادعا را کسی بعد از من نمی‏کند مگر آن که دروغگو و تهمت‏زننده است. من هفت سال قبل از مردم با پیامبر(ص) نماز گزاردم.[2]
استاد عباس محمود عقّاد نویسنده معروف مصری می‏گوید: «علی(ع) در خانه‏ای تربیت یافت که از آن‏جا دعوت اسلامی به سر تا سر عالم گسترش یافت...».[3]
دکتر محمّد عبده یمانی در مورد امام علی علی(ع) می‏نویسد: «او جوانمردی بود که از زمان کودکیش که در دامان رسول خدا(ص) پرورش یافت، تا آخر عمر آن حضرت را رها نساخت».[4]

1 . المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 183؛ مسند احمد، ج 1، ص 209 و تاریخ طبری، ج 2، ص 311
2 . تاریخ طبری، ج 2، ص 56.
3 . عبقریة الامام علی(ع)، ص 43.
4 . «علّموا أولادکم محبّة آلَ بیت النبیّ(ع)»، ص 101.



#اللهم#العن#الجبت و#الطاغوت


#شیعه
#یا_علی_علیه_السلام
#فضیلت_مولا
#روز_شمار_غدیر
#ولایت
#یا_علی_مدد
#فقط_حیدر_امیرالمومنین_است