ژان پل سارتر در کتاب آخرین مهلت می نویسه که

ژان پل سارتر در کتاب آخرین مهلت می نویسه که
"يک كشور با تمام ساكنين آن بايد در آتش بدبختی و فقر و گرسنگی و تنگنای جا برای زيستن ناله اش به آسمان برود اما در كشور ديگر بقدری زمين و فضای فراخ باشد كه قسمتی از آن را برای سگ ها قصر مجلل بنا كنند، برای سگ ها پاسبان بگذارند و نان و شيرينی را بجای استخوان بخورند در حاليكه در كشور ديگر يا در نقطه‌ای هم مرز آن يک نفر كارگر برای خوابيدن جا نداشته باشد."
حالا در کشورهای مختلف نیست
همین جا کنارمونه یکی یه وعده غذای سگ و گربه اش گرانتر از غذای یک ماهه برخی خانواده هاست، یکی از کنارمون رد میشه که قیمت عینکش بیشتر از ودیعه مسکن اون یکیه و...
و این دیگه از شکاف و فاصله طبقاتی گذشته رسیده به فاصله کهکشانی که جمیز وب عکسش رو مخابره کرد:((