نه تو می مانی؛ نه اندوه

نه تو می‌مانی؛ نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم؛
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت.
آن‌چنانی که فقط خاطره‌ای خواهد ماند؛
لحظه‌ها عریانند.
"به تن لحظۀ خود جامۀ اندوه مپوشان هرگز . . "