تو را دیده بودم که گل می خری

تو را دیده بودم که گل می خری
چرا ناز ما را گران می خری؟
شب و ماه و این برکه ی پر ز آب
خدایم گواهست تو برتری
تو را غرق شعر و غزل می کنم
به جان و به نام عزیزت قسم
مرا از دو عالم تو شیرین تری
دو چشمم براهت شده تا ابد
چرا خشم من را به جان می خری؟
من از نسل لیلی و از او سرم
ولیکن شدی از وفایم بری
شدم غرق تب از غم دوری ات
خدا را نشاید چنین کافری
زده دست جبار این روزگار
دل عاشق ما به خنیاگری
غمینم کبوتر غمینم غمین
چراازسر بام ما می پری
نشستم دمی با خیالت شبی
چو دیدم که از ماه و انجم سری