موتور موشک و قطعات آن
از کدام موتور در موشک استفاده می شود؟
متداول ترین موتور موشکی نوع شیمیایی است که در آن گازهای خروجی داغ با احتراق شیمیایی تولید می شود. مواد شیمیایی یا پیشرانه ها دو نوع هستند ، سوخت و اکسید کننده مربوط به بنزین و اکسیژن در موتور اتومبیل. برای احتراق هر دو مورد نیاز است. ممکن است مواد شیمیایی جامد یا مایع باشند.تصویر
راکت سوخت جامد: موشک با سوخت جامد موشکی است که نیروی محرکه آن از خروج گازهای داغ ناشی از سوختن یک ماده جامد تأمین می‌شود.
راکت سوخت جامد شامل چهار قسمت: بدنه، خرج، آتش زنه و نازل می‌باشد.
بدنه (Casing): به‌صورت ظرفی سوخت جامد را که خرج نامیده می‌شود، در داخل خود جای می‌دهد و ضمن محافظت، بعد از عملکردن آتشزنه به‌عنوان محفظه‌ی احتراق عمل میکند.تصویر
آتشزنه (Ignition Charge): باعث سوختن خرج در زمان پرتاب راکت می‌شود. (بهترین مکان برای قرارگرفتن آتش زنه نوک موشک می‌باشد؛ زیرا در این صورت سوخت از داخلی‌ترین قسمت میسوزد و بنابراین مقدار گازهای گداخته شده در محفظه افزایش‌یافته و تِراست، افزاینده خواهد بود)
نازل (Nozzle): باعث تجمع گازها در داخل محفظه‌ی احتراق شده و طوری شکل داده می‌شود که باعث تسریع در خروج گازها، هنگامی که محفظه‌ی احتراق را ترک می‌کنند، می‌شود.
خرج (Charge): سوخت یا خرج ترکیبی شیمیایی است که پس از احتراق، گازهای گداخته تولید میکند که این گازهای گداخته شده از شیپور یا همان نازل موشک با سرعت زیاد خارج می‌شوند. (سوخت به کار رفته در موشک را خرج پرتاب می‌نامند.)
پیشرانه جامد
مخلوط شیمیایی شامل سوخت و اکسیدکننده است که با سوختن، در موشک‌ها نیروی پیشران (یا تراست) ایجاد می‌نماید.
سوخت: سوخت مادهای است که وقتی میسوزد یا با اکسیژن ترکیب می‌شود و برای پیشران نیروی پیشرانش ایجاد میکند.
اکسید کننده: کسیدکننده عاملی است که برای در امیختن با سوخت، اکسیژن یا ماده اکسیدکننده - که همیشه اکسیژن نیست - آزاد می‌نماید.
پیشرانه‌های جامد: این ترکیبات دارای شتاب سوزش بالایی هستند و گازهای داغ ناشی از سوزش آنها، هنگام پرتاب از بخش استوانه ای و شیپوره (نازل)، نیروی پیشران (تراست) مورد نیاز را ایجاد می‌نمایند. هنگامیکه پیشران شروع به کار میکند، پیشرانه ی جامد از بخش میانی به سمت کناره شروع به سوزش می‌نماید. شکل کانال میانیِ تعبیه شده در میانِ پیشرانه ی جامد، تعیین کننده ی شتاب و الگوی سوزش می‌باشد. بنابراین نوع طراحی کانال، وسیله ای برای هدایت نیروی پیشران (تراست) به شمار میرود. بر خلاف پیشرانهای مایع، پیشرانهای جامد چندان هدایت پذیر نیستند و پس از روشن شدن آنها، امکان هدایت فرآیند کار پیشران و در صورت نیاز خاموش کردن، تقریباً ناممکن است.پیشرانه‌های
متداول ترین موتور موشکی نوع شیمیایی است که در آن گازهای خروجی داغ با احتراق شیمیایی تولید می شود. مواد شیمیایی یا پیشرانه ها دو نوع هستند ، سوخت و اکسید کننده مربوط به بنزین و اکسیژن در موتور اتومبیل. برای احتراق هر دو مورد نیاز است. ممکن است مواد شیمیایی جامد یا مایع باشند.تصویر
راکت سوخت جامد: موشک با سوخت جامد موشکی است که نیروی محرکه آن از خروج گازهای داغ ناشی از سوختن یک ماده جامد تأمین می‌شود.
راکت سوخت جامد شامل چهار قسمت: بدنه، خرج، آتش زنه و نازل می‌باشد.
بدنه (Casing): به‌صورت ظرفی سوخت جامد را که خرج نامیده می‌شود، در داخل خود جای می‌دهد و ضمن محافظت، بعد از عملکردن آتشزنه به‌عنوان محفظه‌ی احتراق عمل میکند.تصویر
آتشزنه (Ignition Charge): باعث سوختن خرج در زمان پرتاب راکت می‌شود. (بهترین مکان برای قرارگرفتن آتش زنه نوک موشک می‌باشد؛ زیرا در این صورت سوخت از داخلی‌ترین قسمت میسوزد و بنابراین مقدار گازهای گداخته شده در محفظه افزایش‌یافته و تِراست، افزاینده خواهد بود)
نازل (Nozzle): باعث تجمع گازها در داخل محفظه‌ی احتراق شده و طوری شکل داده می‌شود که باعث تسریع در خروج گازها، هنگامی که محفظه‌ی احتراق را ترک می‌کنند، می‌شود.
خرج (Charge): سوخت یا خرج ترکیبی شیمیایی است که پس از احتراق، گازهای گداخته تولید میکند که این گازهای گداخته شده از شیپور یا همان نازل موشک با سرعت زیاد خارج می‌شوند. (سوخت به کار رفته در موشک را خرج پرتاب می‌نامند.)
پیشرانه جامد
مخلوط شیمیایی شامل سوخت و اکسیدکننده است که با سوختن، در موشک‌ها نیروی پیشران (یا تراست) ایجاد می‌نماید.
سوخت: سوخت مادهای است که وقتی میسوزد یا با اکسیژن ترکیب می‌شود و برای پیشران نیروی پیشرانش ایجاد میکند.
اکسید کننده: کسیدکننده عاملی است که برای در امیختن با سوخت، اکسیژن یا ماده اکسیدکننده - که همیشه اکسیژن نیست - آزاد می‌نماید.
پیشرانه‌های جامد: این ترکیبات دارای شتاب سوزش بالایی هستند و گازهای داغ ناشی از سوزش آنها، هنگام پرتاب از بخش استوانه ای و شیپوره (نازل)، نیروی پیشران (تراست) مورد نیاز را ایجاد می‌نمایند. هنگامیکه پیشران شروع به کار میکند، پیشرانه ی جامد از بخش میانی به سمت کناره شروع به سوزش می‌نماید. شکل کانال میانیِ تعبیه شده در میانِ پیشرانه ی جامد، تعیین کننده ی شتاب و الگوی سوزش می‌باشد. بنابراین نوع طراحی کانال، وسیله ای برای هدایت نیروی پیشران (تراست) به شمار میرود. بر خلاف پیشرانهای مایع، پیشرانهای جامد چندان هدایت پذیر نیستند و پس از روشن شدن آنها، امکان هدایت فرآیند کار پیشران و در صورت نیاز خاموش کردن، تقریباً ناممکن است.پیشرانه‌های
۱.۵k
۰۸ تیر ۱۴۰۰
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.