سلطنت غزنوی یا غَزنَویان (۹۷۷–۱۱۸۷ م) (۳۴۴ ه‍.ق - ۵۸۳ ه‍.

سلطنت غزنوی یا غَزنَویان (۹۷۷–۱۱۸۷ م) (۳۴۴ ه‍.ق - ۵۸۳ ه‍.ق) دودمانی تُرک‌تبار با فرهنگ ترکی-ایرانی و سنی‌مذهب در بخش‌های شرقی ایران بزرگ به ویژه خراسان بزرگ و افغانستان امروزی بودند که به عنوان مروج و ناشر اسلام مورد توجه و تأیید خلافت عباسی نیز بودند. شهرت این سلسله، بیشتر به خاطر فتوحاتی است که در هندوستان انجام داده‌است.
پایتخت:
غزنین
(۹۷۷–۱۱۶۳)
لاهور
(۱۱۶۳–۱۱۶۸
زبان(های) رایج:
فارسی (زبان رسمی)[۲]
عربی (زبان شرع)
ترکی (زبان ارتش
دین(ها):
اسلام، مذهب سنی (دین رسمی
حکومت :
پادشاهی موروثی
سلطان:

• ۳۶۶–۳۸۷
سبکتگین
• ۱۱۶۰–۱۱۸۶
خسرو ملک
وزیر

• ۹۹۸–۱۰۱۳
ابوالمعالی حسن اسفراینی
• سده دوازدهم
ابوالمعالی نصرالله منشی
تاریخ:

• بنیان‌گذاری
۹۷۷
• فروپاشی
۱۱۸۶
مساحت:
۱۰۲۹ م.[۳][۴]
۳٬۴۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۱٬۳۰۰٬۰۰۰ مایل
مربع)
امروز بخشی از:
ایران
افغانستان
پاکستان
تاجیکستان
ترکمنستان
ازبکستان
هند
قرقیزستان
قزاقستان